Απο το μύθο στη βιολογία: Η κοινωνική συγκρότηση του φύλου και οι βιολογικές πεποιθήσεις για το σώμα στην αρχαία Ελλάδα

Στόχος της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής είναι ο εντοπισμός των χαρακτηριστικών της αρχέτυπης μορφής της Πανδώρας, όπως παρουσιάστηκε στο κοσμολογικό έργο του Ησιόδου και επίσης η διερεύνηση των αντρικών πεποιθήσεων για τη γυναίκα και του ρόλου της στην αναπαραγωγική διαδικασία κατά τον 5ο και 4ο αιώνα π. Χ. Στο δεύτερο μέρος μετατοπίζω την εστίασή μου στην βιολογία για τη συμπλήρωση της εικόνας της γυναικείας φύσης και του ρόλου της γυναίκας στην αναπαραγωγή. Ειδικότερα εξετάζω το corpus των ιπποκρατικών κειμένων και το Περὶ ζῴων γενέσεως του Αριστοτέλη. Από την έρευνά μου προκύπτει ότι η γυναίκα σκιαγραφείται ως ένα δευτερεύον κατασκεύασμα και ως μία αναγκαιότητα για τον άντρα, για τη διαιώνιση του ανθρώπινου είδους και της πόλης-κράτους. Ο απόηχος του μύθου της Πανδώρας στην κλασική αθηναϊκή κοινωνία συνδέει την Πανδώρα με τη Μητέρα-Γη, με την προέλευση της ζωής, και με τα ιδεολογικά σχήματα της πατριαρχίας και της αυτοχθονίας. Μέσα από το μύθο της αυτοχθονίας αποδεικνύεται η αντρική πεποίθηση ότι οι γυναίκες δεν συνεισφέρουν στην αναπαραγωγή. Τέλος, στην ιπποκράτεια γυναικολογία η γυναικεία διαφορά ορίζεται με όρους κατασκευής και λειτουργίας και υπογραμμίζεται η ανάγκη για μια διαφορετική ιατρική προσέγγιση στο γυναικείο φύλο. Ακόμη, παρ’ όλες τις διαφορές που εντοπίζονται μεταξύ των απόψεων των γιατρών και του Αριστοτέλη για την γυναικεία φυσιολογία, στην παρούσα εργασία υποστηρίζω ότι κοινό παρονομαστή των δύο αυτών προσεγγίσεων συνιστά η αντίληψη πως η γυναικεία φύση είναι ασθενέστερη.