Μία ανάγνωση της ποίησης του Τάσου Λειβαδίτη στον σπασμένο καθρέφτη ψυχαναλυτικών εννοιών

Η παρούσα εργασία πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της ανάγνωσης της ποίησης του Τάσου Λειβαδίτη με βάση ψυχαναλυτικές έννοιες της λακανικής θεωρίας. Σκοπός της δεν είναι σε καμία περίπτωση η εφαρμογή ψυχαναλυτικών εννοιών, αλλά η δημιουργία διαλόγου ανάμεσα στην ψυχανάλυση και την ποίηση. Το θεωρητικό μέρος της εργασίας στηρίζεται στις έννοιες του καθρέφτη, της ταύτισης, του πραγματικού του φαντασιακού, του συμβολικού. Θα αναφερθεί η εναλλαγή του έρωτα στην ποίηση του Λειβαδίτη και σε ποια σημεία εντοπίζεται η φράση του Λακάν «δεν υπάρχει διάφυλη σχέση». Μέσα από την ανάγνωσης της ποίησης θα αναδειχθούν πλευρές στα ευρύτερα συμφραζόμενα ενός θεωρητικού λόγου που ξεπερνά τα όρια της ιστορικής λογοτεχνικής έρευνας. Ουσιαστικά η ποίηση συνδιαλέγεται με τον ψυχαναλυτικό «άλλο» είτε έγκειται αυτό σε προσωπικές είτε σε πολιτικές ταυτίσεις. Έτσι θα γίνει εμβάθυνση στο βιωματικό βάθος του ποιητή. Αυτό επιχειρείται στην παρούσα εποχή, μια εποχή εξαιρετικά κρίσιμη, μέσα από την οποία αξίζει να αναδειχθεί η επικαιρότητα της ποίησης.