Οι εκφάνσεις του πόνου στις τραγωδίες του Σοφοκλή

Η παρούσα εργασία πραγματεύεται το αίσθημα του πόνου, όπως γίνεται αντιληπτό μέσα στις τραγωδίες του Σοφοκλή. Ο πόνος ορίζεται και αναλύεται με εστίαση τόσο στη σωματική όσο και στην ψυχική του διάσταση μέσω της μελέτης των κεντρικών σοφόκλειων ηρώων, έχοντας ως δεδομένο πως ο πόνος αποτελεί ένα διαχρονικό φαινόμενο. Η ανθρώπινη αυτή αίσθηση εξετάζεται μέσα από το πρίσμα της γλώσσας και του φύλου. Η γλώσσα εν μέρει καθορίζει τον τρόπο έκφρασης αλλά και το είδος του πόνου που βιώνουν οι πρωταγωνιστές. Παράλληλα, τίθεται υπό εξέταση ο διαφορετικός τρόπος που οι άνδρες και οι γυναίκες πονούν και βέβαια ο χώρος μέσα στον οποίο εκφράζουν αυτό το βίωμα. Ο Φιλοκτήτης του Σοφοκλή ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες τραγωδίες γιατί εκθέτει ένα διαφορετικό είδος πόνου. Ένα ψυχο - σωματικό φαινόμενο που σήμερα εξετάζεται ιατρικά σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους, παρουσιάζεται εδώ από τον Σοφοκλή. Ο χρόνιος πόνος, μια διαφορετική μορφή πόνου, γίνεται ο κεντρικός άξονας της τραγωδίας η οποία κινείται στους ρυθμούς έντασης της αίσθησης αυτής του κεντρικού ήρωα. Μέσα από το βίωμα αυτό, η γλώσσα αλλάζει, πολλές φορές χάνεται και άλλοτε περιγράφει την απόλυτη υποδούλωση του κεντρικού ήρωα σε αυτή την επώδυνη εμπειρία.