Η ευεργετική διάσταση του γυναικείου φύλου στην αρχαία τραγωδία: Άλκηστη, Ελένη, Ιφιγένεια εν Ταύροις

Η συγκεκριμένη μελέτη διερευνά την απεικόνιση του γυναικείου φύλου σε τρεις τραγωδίες του Ευριπίδη: την Άλκηστη, την Ελένη και την Ιφιγένεια εν Ταύροις. Σε αντίθεση, με την πλειοψηφία των γυναικών στην τραγωδία, που η δράση τους είναι καταστροφική για τον οίκο, η ιδιαιτερότητα των κεντρικών γυναικείων μορφών αυτών των τραγωδιών έγκειται στην ευεργετική δράση τους, χάρη στην οποία επιτυγχάνουν την αναστύλωση του οίκου τους και εξασφαλίζουν ένα καινοφανές είδος κλέους. Κλονίζουν προς στιγμήν με τη δράση και τη ρητορική τους την κυριαρχία του ανδρικού φύλου αλλά η πατριαρχική δομή της κοινωνίας στο τέλος επιβεβαιώνεται. Η δράση, λοιπόν, αυτών των γυναικών δίνει τη δυνατότητα να διερευνηθούν οι εντάσεις που προκύπτουν από τη συνύπαρξη των δύο φύλων και να αναδυθούν προβληματισμοί για τον κώδικα αξιών που ενστερνίζεται η αθηναϊκή κοινωνία του 5ου αιώνα π.Χ. . Η παρούσα εργασία στηρίχτηκε στη χρήση πρωτογενών και δευτερογενών πηγών και επιχειρεί την ερμηνεία των τριών τραγωδιών στηριζόμενη πάνω στη μελέτη ελληνόγλωσσης και ξενόγλωσσης βιβλιογραφίας πάνω σε ζητήματα φύλου στην τραγωδία.