Η τηλεϊατρική ως ενισχυτικό και υποστηρικτικό μέσο στην πρόληψη ασθενειών του γυναικείου πληθυσμού, σε απομακρυσμένες περιοχές, από τις Μαίες / Μαιευτές στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας

Abstract

Η παρούσα εμπειρική έρευνα μελέτησε την πρόσβαση και αποτελεσματική χρήση εφαρμογής της τηλεϊατρικής για την υποστήριξη και ενίσχυση της παρακολούθησης και φροντίδας του γυναικείου πληθυσμού, σε περιοχές απομακρυσμένες από τα αστικά κέντρα, από Μαίες-Μαιευτές. Μεθοδολογία Η διεξαγωγή της μελέτης έγινε με τη χρήση ερωτηματολογίου που βασίστηκε στο υπάρχον ερωτηματολόγιο (TUQ) των Parmanto et, al., (2016), το οποίο αναπτύχθηκε για την αξιολόγηση της ευκολίας της εφαρμογής των υπηρεσιών της τηλεϊατρικής. Εστάλλησαν διακόσια πενήντα ερωτηματολόγια μέσω ηλεκτρονικών μηνυμάτων, σε συλλόγους Μαιών-Μαιευτών και ατομικά. Οι συμμετέχοντες στην έρευνα ήταν εκατό επαγγελματίες υγείας, Μαίες-Μαιευτές που εργάζονται σε μονάδες ΠΦΥ στην ελληνική επικράτεια, με ή χωρίς εμπειρία στις τεχνολογίες της τηλεϊατρικής. Για την συλλογή των δεδομένων και στοιχείων της παρούσας διπλωματικής εργασίας έγινε ανασκόπηση Ελληνικής και Ξένης βιβλιογραφίας που αναφέρεται στο θέμα, με λέξεις κλειδιά, μέσω διαδικτύου, στο Google, στο Pubmed, στο Prime Pubmed, στο Google Scholar, στο My Athens, στην ιστοσελίδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, και της Eurostat. Αποτελέσματα Τα αποτελέσματα της έρευνας από την στατιστική ανάλυση των ερωτηματολογίων στο δείγμα των 100 συμμετεχόντων ήταν αρκετά ικανοποιητικά και έδωσαν μια αρκετά σαφή εικόνα, για το θέμα που μελετάει η εν λόγω διατριβή. Όλοι οι συμμετέχοντες ήταν απόφοιτοι ΤΕΙ Μαιευτικής, ελληνικής καταγωγής, το 45% ήταν ηλικίας από 50-59 ετών, το 35% από 40-49 ετών, το 19% από 30-39 ετών και μόνο το 1% του δείγματος ήταν ηλικίας από 20-29 ετών. Το 97% του δείγματος ήταν γυναίκες και μόνο το 3% ήταν άνδρες και το ποσοστό 86% ήταν έγγαμοι (85 γυναίκες και ένας άντρας). Επίσης, σε ποσοστό 18% ήταν κάτοχοι μεταπτυχιακού διπλώματος (17 γυναίκες, ένας άντρας) με την πλειοψηφία των συμμετεχόντων να εργάζεται από 10-30 έτη. Στο 56% του δείγματος εκ των οποίων 54 γυναίκες και 2 άντρες (7 άτομα κάτοχοι μεταπτυχιακού διπλώματος) δήλωσαν πως δεν έχουν εμπειρία με τηλε-υγεία, αλλά ανέφεραν πως επικοινωνούν με τις γυναίκες στη κοινότητα, μέσω διαδικτύου ή κινητού τηλεφώνου. Όλοι οι ερωτηθέντες εκτός ενός των μαιών - μαιευτών είχαν θετική άποψη για τη χρησιμότητα της τηλεϊατρικής. Όπως, προέκυψε από τις απαντήσεις τους, υποστήριξαν πως οι εφαρμογές της τηλεϊατρικής βελτιώνουν την πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας, εξοικονομούν χρόνο αντί μιας επίσκεψης ασθενή ή επαγγελματία υγείας και συμβάλλουν στην ικανοποίηση των αναγκών περίθαλψης. Επίσης, η πλειοψηφία των ερωτηθέντων μαιών - μαιευτών, είχε θετικές αντιλήψεις αναφορικά με την ευκολία χρήσης και εκμάθησης του συστήματος της τηλεϊατρικής. Τέλος, περισσότεροι από τους μισούς ερωτηθέντες στην παρούσα έρευνα ήταν αρκετά ικανοποιημένοι με το σύστημα τηλεϊατρικής καθώς θεώρησαν πως είναι αποδεκτή μέθοδος για την παροχή υπηρεσιών υγείας. Συμπεράσματα Στην παρούσα έρευνα εξετάστηκε η πρόσβαση και αποτελεσματική χρήση εφαρμογών τηλεϊατρικής στην υποστήριξη και ενίσχυση των μαιών-μαιευτών της ΠΦΥ τόσο για την παροχή φροντίδας όσο και εξειδικευμένης φροντίδας ακόμα και στις απομακρυσμένες γυναίκες-έγκυες. Διαπιστώθηκε πως όλοι οι ερωτηθέντες εκτός ενός συμφώνησαν στο ότι οι εφαρμογές της τηλεϊατρικής βελτιώνουν την πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, εξοικονομούν χρόνο αντί μιας επίσκεψης ασθενή ή επαγγελματία υγείας και συμβάλλουν στην ικανοποίηση των αναγκών περίθαλψης. Επίσης, η πλειοψηφία των ερωτηθέντων μαιών-μαιευτών, θεώρησε πως μια εύκολη εφαρμογή χωρίς πολλά δεδομένα και με γρήγορη ανάκτηση πληροφορίας σε περίπτωση λάθους, θα μπορούσε να αντικαταστήσει την προσωπική αλληλεπίδραση και να γίνει αποδεκτή μέθοδος παροχής υπηρεσιών υγείας.