| dc.contributor.advisor | Τσολακίδου, Αικατερίνη | |
| dc.contributor.author | Τέγου, Αρίστη | |
| dc.contributor.other | Tegou, Aristi | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2018-02-23T10:40:59Z | |
| dc.date.available | 2018-02-23T10:40:59Z | |
| dc.date.copyright | 2018-02-23 | |
| dc.date.issued | 2018-01 | |
| dc.identifier.other | ΕΓΛ/2018/00078 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/3280 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Χρησιμοποιώντας στοιχεία της θεωρίας της φεμινιστικής κριτικής και των σπουδών φύλου η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή μελετά τρία έργα, τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου, τη Μήδεια και την Εκάβη του Ευριπίδη, εστιάζοντας στη δράση κυρίως των γυναικείων χαρακτήρων, αλλά μελετώντας και αυτή των ανδρικών. Πρωταγωνίστριες είναι τρεις γυναίκες οι οποίες είναι μητέρες και λαμβάνουν δράση εκτός των ορίων του οίκου με σκοπό την εκδίκηση των ανδρών που έβλαψαν τα παιδιά τους. Απέναντί τους έχουν άνδρες οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους και είναι άπληστοι. Οι άνδρες αυτοί καταστρέφουν τις δομές του οίκου, είτε σκοτώνοντας, είτε αρνούμενοι να αναλάβουν τις ανδρικές τους ευθύνες. Η δράση των γυναικών όμως προσανατολίζεται στην αποκατάσταση όχι της εύρυθμης λειτουργίας του οίκου, αλλά της τιμής τους. Λειτουργούν με γνώμονα το προσωπικό τους συμφέρον, δεν ανέχονται την προσβολή και υιοθετώντας ηρωική συμπεριφορά επιλέγουν να βλάψουν τους εχθρούς τους. Χαρακτηριστικό και των τριών είναι ότι χειρίζονται τα στερεότυπα της εποχής σχετικά με τους ρόλους των φύλων για να πείσουν τους συνομιλητές τους. Προβάλλουν μια αδύναμη γυναικεία ταυτότητα είτε για να εγείρουν οίκτο, είτε για να δικαιολογήσουν τη δράση τους και να κρύψουν τη δυναμική των σχεδίων τους. Την ίδια στιγμή διαθέτουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τις καθιστούν ικανές να σταθούν αυτόνομες στη δημόσια σφαίρα και να αποκαταστήσουν το όνομά τους. | el_GR |
| dc.format.extent | v, 90 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.publisher | Ανοικτό Πανεπιστήμιο Κύπρου | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Αρχαία Ελληνική Τραγωδία | el_GR |
| dc.subject | Ancient Greek Tragedy | el_GR |
| dc.title | Ζητήματα φύλου στην Αρχαία Ελληνική Τραγωδία: Κλυταιμνήστρα, Μήδεια, Εκάβη | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | Τhis M.Α. dissertation examines three tragedies in the light of the developments in the fields of feminist critique and gender studies: Aeschylus’ Agamemnon and Euripides’ Medea and Hecuba. It focuses on the action of female characters, but also examines that of the male characters of the plays. The protagonists of the dramas are three women who are mothers and take action outside of the oikos in order to avenge the men who harmed their children. On the other side the men are only interested in themselves and are greedy. These men destroy the structure of the oikos, either by killing or by refusing to assume their male responsibilities. Female action is geared not towards restoring the proper functioning of the house, but towards restoring their own honor. The women act on their personal interest, they do not tolerate the offense against them and choose to hurt their enemies adopting heroic behavior. Their action shares a common characteristic, the fact that they employ the stereotypes of that period regarding the roles of the sexes in order to convince their male interlocutors. They pretend a weak female identity in order to be pitied or to justify their actions and hide the power of their plans. At the same time they have all the features that allow them to stand up in the public sphere and restore their name. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
