Ζητήματα φύλου στην Αρχαία Ελληνική Τραγωδία: Κλυταιμνήστρα, Μήδεια, Εκάβη

Abstract

Χρησιμοποιώντας στοιχεία της θεωρίας της φεμινιστικής κριτικής και των σπουδών φύλου η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή μελετά τρία έργα, τον Αγαμέμνονα του Αισχύλου, τη Μήδεια και την Εκάβη του Ευριπίδη, εστιάζοντας στη δράση κυρίως των γυναικείων χαρακτήρων, αλλά μελετώντας και αυτή των ανδρικών. Πρωταγωνίστριες είναι τρεις γυναίκες οι οποίες είναι μητέρες και λαμβάνουν δράση εκτός των ορίων του οίκου με σκοπό την εκδίκηση των ανδρών που έβλαψαν τα παιδιά τους. Απέναντί τους έχουν άνδρες οι οποίοι ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους και είναι άπληστοι. Οι άνδρες αυτοί καταστρέφουν τις δομές του οίκου, είτε σκοτώνοντας, είτε αρνούμενοι να αναλάβουν τις ανδρικές τους ευθύνες. Η δράση των γυναικών όμως προσανατολίζεται στην αποκατάσταση όχι της εύρυθμης λειτουργίας του οίκου, αλλά της τιμής τους. Λειτουργούν με γνώμονα το προσωπικό τους συμφέρον, δεν ανέχονται την προσβολή και υιοθετώντας ηρωική συμπεριφορά επιλέγουν να βλάψουν τους εχθρούς τους. Χαρακτηριστικό και των τριών είναι ότι χειρίζονται τα στερεότυπα της εποχής σχετικά με τους ρόλους των φύλων για να πείσουν τους συνομιλητές τους. Προβάλλουν μια αδύναμη γυναικεία ταυτότητα είτε για να εγείρουν οίκτο, είτε για να δικαιολογήσουν τη δράση τους και να κρύψουν τη δυναμική των σχεδίων τους. Την ίδια στιγμή διαθέτουν όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που τις καθιστούν ικανές να σταθούν αυτόνομες στη δημόσια σφαίρα και να αποκαταστήσουν το όνομά τους.