Μυοσκελετικοί τραυματισμοί φυσιοθεραπευτών εργαζομένων σε εργαστήρια φυσικοθεραπείας στην Αττική

Εισαγωγή
Διεθνείς έρευνες δείχνουν ότι οι φυσιοθεραπευτές βρίσκονται σε κίνδυνο πρόκλησης τραυματισμών που σχετίζονται με την εργασία λόγω της απαιτητικής φύσης της εργασίας τους, η οποία είναι επαναλαμβανόμενης και υψηλής έντασης εργασία.
Σκοπός
Ο σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να εξετάσει το ποσοστό και τα αναφερόμενα αίτια των επαγγελματικών μυοσκελετικών τραυματισμών των φυσιοθεραπευτών της Αττικής που εργάζονται σε εργαστήρια φυσιοθεραπείας, κατά τη διάρκεια μιας περιόδου των τελευταίων δύο ετών.
Υλικό και Μέθοδος
Επιλέχθηκαν τυχαία 200 φυσιοθεραπευτές από την ενεργή λίστα μελών του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (Ε.Ο.Π.Υ.Υ.). Τους ταχυδρομήθηκε ένα αυτό-αναφερόμενο ερωτηματολόγιο, στο οποίο υπήρχαν ερωτήσεις για τον τύπο τραυματισμού, τη σωματική περιοχή, τις δραστηριότητες κατά τον τραυματισμό και τις αντιδράσεις των φυσικοθεραπευτών μετά τον τραυματισμό.
Επιστράφηκαν 165 ερωτηματολόγια, δίνοντας ένα ποσοστό ανταπόκρισης 83%. Από αυτά μόνο τα 152 αφορούσαν φυσιοθεραπευτές με τουλάχιστο 2 χρόνια κλινικής εμπειρίας.

Αποτελέσματα
Το 97% αναφέρονται σε επικράτηση ενός μυοσκελετικό τραυματισμού τα τελευταία 2 χρόνια.
Η υψηλότερη συχνότητα του τραυματισμού ήταν στην οσφύ.
Οι φυσιοθεραπευτές ανέφερε τον αυχένα και τον καρπό και το χέρι να έχει το δεύτερο υψηλότερο
ποσοστό.
Ως τρόπους αντιμετώπισης του προβλήματος οι φυσιοθεραπευτές ανέφεραν την πραγματοποίηση αλλαγών στις συνήθειες της εργασίας τους, όπως εφαρμογή διαλειμμάτων ή μείωση της «δια χειρός» θεραπείας των ασθενών.
Η πλειοψηφία των φυσιοθεραπευτών ανέφεραν ότι δεν αναφέρουν τον τραυματισμό τους, δεν επισκέπτονται γιατρό, δεν περιορίζουν το χρόνο επαφής με τον ασθενή ή τις εργασιακές τους δραστηριότητες και δε σκέφτονται να εγκαταλείψουν το επάγγελμα.


Συμπεράσματα
Αν και οι φυσιοθεραπευτές αναγνωρίζονται ως γνώστες στην πρόληψη και τη θεραπεία των μυοσκελετικών τραυματισμών, είναι ευαίσθητοι για επαγγελματικούς τραυματισμούς του μυοσκελετικού συστήματος, λόγω της άσκησης καθηκόντων εργασίας έντασης.
Από τη μελέτη προκύπτει πως οι ΕΜΣΤ και κυρίως η οσφυαλγία είναι πολύ συχνοί στον πληθυσμό των φυσιοθεραπευτών στην Αττική.
Το γυναικείο φύλο φαίνεται ότι αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την εμφάνιση των ΕΜΣΤ.
Ανεξάρτητα από το είδος της ενασχόλησης και παρά τα συμπτώματά τους οι φυσιοθεραπευτές της μελέτης δήλωσαν ότι εξακολούθησαν να εργάζονται. Στη μελέτη των ΕΜΣΤ στην Αττική οι φυσιοθεραπευτές δεν αναγνωρίζουν τη σοβαρότητα και τις συνέπειες του προβλήματος των ΕΜΣΤ και δεν τις αναφέρουν σε ειδικούς.
Οι στάσεις και συμπεριφορές των φυσιοθεραπευτών-ασθενών όσον αφορά το θέμα είναι δυνατό να βελτιωθούν μέσω της κατάλληλης εκπαίδευσης και ενημέρωσης για πρόληψη και αντιμετώπιση. Περαιτέρω έρευνες για το θέμα αυτό στον ελλαδικό χώρο απαιτούνται.