Το αίτημα της κοινωνικής αφύπνισης στο θέατρο του 20ου αιώνα μέσα απο τρείς σταθμούς: Bertolt Brecht-Living Theatre-Augusto Boal

Abstract

Στην παρούσα διατριβή μελετώνται τρεις σταθμοί του θεάτρου του 20ού αιώνα με πολιτικές αναζητήσεις, το Επικό Θέατρο του Bertolt Brecht, τα happenings του Living Theatre και το Θέατρο του Καταπιεσμένου του Augusto Boal. Σκοποί της διατριβής είναι η διερεύνηση των τρόπων με τους οποίους αποπειράται ο εκάστοτε θεατρικός παράγοντας να προβάλει το αίτημα για κοινωνική αφύπνιση μέσα από το θέατρο και η συγκριτική τους ανάλυση, με αναφορές τόσο στην αισθητική όσο και την πολιτική-κοινωνική τους απήχηση. Στην εισαγωγή, οριοθετούνται τα πεδία, τίθενται τα ερωτήματα και επεξηγείται η μεθοδολογία με βάση την οποία πορεύεται η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή. Το πρώτο κεφάλαιο ασχολείται με τον Bertolt Brecht. Ύστερα από μια σύντομη αναφορά στη ζωή και το έργο του, η έρευνα εστιάζει στο Επικό Θέατρο, αναλύοντας τα μέσα που χρησιμοποιεί και την ιδιαίτερη υποκριτική τεχνική που εισάγει, και καταλήγει στην αναζήτηση της πολιτικής, κοινωνικής και θεατρικής απήχησης του σπουδαίου θεατράνθρωπου και του έργου του. Στο δεύτερο κεφάλαιο, που αφορά στη θεατρική ομάδα του Living Theatre, έπειτα από σύντομη επισκόπηση της πορείας της ομάδας, ερευνάται το θεατρικό εργαλείο που χρησιμοποιεί, το happening, ως προς τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του και τη θέση της υποκριτικής μέσα σε αυτό. Το κεφάλαιο κλείνει με χαρτογράφηση του πολιτικού και κοινωνικού απόηχου της ομάδας και των δράσεών της, καθώς και τη θεατρική της επίδραση. Το τρίτο κεφάλαιο αναφέρεται στον Augusto Boal. Με την ίδια λογική, καταγράφονται συνοπτικά τα βιογραφικά του στοιχεία, και, στη συνέχεια, μελετώνται οι μέθοδοι και τα χαρακτηριστικά του Θεάτρου του Καταπιεσμένου, η θέση της υποκριτικής και η επίδραση που ασκεί το σύνολο των θεατρικών τεχνικών του ΘτΚ σε κοινωνικοπολιτικό και θεατρικό επίπεδο. Στο τέταρτο κεφάλαιο, η έρευνα προσεγγίζει συγκριτικά τις τρεις προαναφερθείσες μορφές θεάτρου, ορίζοντας ως κριτήρια το δραματικό κείμενο μυθοπλασίας, τον ρόλο, τον ηθοποιό, τον θεατρικό χώρο και τη σχέση της σκηνής με το κοινό. Τέλος, παρουσιάζονται τα συμπεράσματα της έρευνας.