Το Ασχημόπαπο: Από τη θεατρική παράσταση για παιδιά στη θεατρική παράσταση με παιδιά
Επιτομή
Η συγγραφή της παρούσας διατριβής θέτει ως στόχο να αναζητήσει το πώς το παραμύθι ασταμάτητα, διαχρονικά, μεταμορφώνεται σε σύγχρονες ιστορίες του θεάτρου για ανήλικο και ενήλικο κοινό. Πώς ως πρωτόλεια ύλη πλάθεται και μεταπλάθεται συνεχώς από συγγραφείς και σκηνοθέτες για να ανέβει στη σκηνή και να παρουσιαστεί σε διαφορετικές μορφές. Η εργασία επιλέγει να εστιάσει τον ερευνητικό φακό της στη διασκευή του παραμυθιού του Hans Christian Andersen Το Ασχημόπαπο από τον σκηνοθέτη Δημήτρη Σεϊτάνη. Βασιζόμενη στο ομώνυμο παραμύθι η συγκεκριμένη παράσταση παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το κείμενο, τη γλώσσα της και τη σκηνική της παρουσία. Για το λόγο αυτό και επιλέγεται ως πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία μιας εκ νέου παράστασης με παιδιά Νηπιαγωγείου της οποίας οι πρόβες και η προετοιμασία βασίζεται σε έναν σχεδιασμό Εκπαιδευτικού Δράματος. Το παραμύθι Το Ασχημόπαπο και η σκηνοθετική διασκευή του θα αποτελέσουν και τη βάση πάνω στην οποία θα χτιστούν νέες ιστορίες.
Στην παρούσα εργασία το πρώτο μέρος της αποτελεί ένα θεωρητικό ξεκίνημα που αναλύει, με βάση ερευνητικών μελετών, τα ζητήματα που εγείρονται για τον ορισμό, την καταγωγή, τις θεωρίες που έχουν γραφτεί για το παραμύθι όπως και για τη γλώσσα και τους ήρωές του.
Το δεύτερο μέρος πραγματεύεται το πώς αυτό το κείμενο του παραμυθιού έχει τη δυνατότητα να μεταπλαστεί στα χέρια του θεατρικού συγγραφέα αλλά και του σκηνοθέτη. Ακόμη, αναλύονται θέματα όπως αυτό της διακειμενικότητας και της «ανοιχτότητας» που προσφέρει το κείμενο του παραμυθιού στην διάρκεια της μετάπλασής του σε νέα μορφή όπως αυτή του θεατρικού κειμένου. Δίνεται έμφαση ακόμη στους συμβολισμούς του παραμυθιού και πως αυτοί επιδρούν στο όραμα συγγραφέα και σκηνοθέτη.
Το επόμενο στάδιο της διατριβής επικεντρώνεται στη θεατρική παράσταση του Δημήτρη Σεϊτάνη Το Ασχημόπαπο. Έτσι γίνεται μια μικρή αναφορά στο ίδιο το παραμύθι και το συγγραφέα του Hans Christian Andersen, ενώ στη συνέχεια αναλύονται η ιστορία της παράστασης, η ιδέα πίσω από την ιστορία, η γλώσσα του έργου και η σκηνική του παρουσίαση.
Το τέταρτο και τελευταίο κεφάλαιο της διατριβής αρχικά αναλύει θεωρητικά το Εκπαιδευτικό Δράμα. Στη συνέχεια δίνεται έμφαση στην πρακτική εφαρμογή του Εκπαιδευτικού Δράματος σε ενήλικες όπως και σε παιδιά του Νηπιαγωγείου. Και στις δυο περιπτώσεις αφορμή για το σχεδιασμό είναι η θεατρική παράσταση Το Ασχημόπαπο του Δημήτρη Σεϊτάνη. Το κεφάλαιο κλείνει με την παρουσίαση της παράστασης που πραγματοποιήθηκε στο 8ο Νηπιαγωγείο Άνω Λιοσίων από τα παιδιά ως αποτέλεσμα της εφαρμογής του σχεδιασμού του Εκπαιδευτικού Δράματος.