Ανάρρωση και εργασιακή σιωπή στους φυσιοθεραπευτές των δημοσίων νοσηλευτηρίων της Κύπρου: ο διαμεσολαβητικός ρόλος του θετικού θυμικού και ο ρυθμιστικός ρόλος της καθοδήγησης του προϊσταμένου

Abstract

ΣΚΟΠΟΣ: Οι προσδιοριστικοί παράγοντες της εργασιακής σιωπής είναι ένα πεδίο το οποίο δεν έχει μελετηθεί αρκετά στους επιστημονικούς και ερευνητικούς κύκλους τόσο γενικά όσο και στον κλάδο της υγείας. Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι να καλύψει το κενό αυτό, διερευνώντας το ρόλο της ανάρρωσης, του θετικού θυμικού και της καθοδήγησης του προϊσταμένου στην εργασιακή σιωπή, με στόχο τη βελτίωση της επικοινωνίας των φυσιοθεραπευτών και ως εκ τούτου τη βελτίωση της απόδοσης των νοσηλευτηρίων. ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Η μεθοδολογική προσέγγιση που χρησιμοποιήθηκε είναι η ποσοτική έρευνα με τη μέθοδο του ημερολογίου, η οποία πραγματοποιήθηκε υπό μορφή ερωτηματολογίων αυτό-αναφοράς σε επταβάθμια κλίμακα Likert. Τα ερωτηματολόγια δόθηκαν στους φυσιοθεραπευτές των δημόσιων νοσηλευτηρίων της Κύπρου. Από τα 52 ερωτηματολόγια που δόθηκαν επιστράφηκαν επαρκώς συμπληρωμένα τα 46 που αντιστοιχούν σε 230 απαντήσεις συνολικά για όλη την εβδομάδα και ως εκ τούτου αποτελούν το δείγμα της έρευνας. Για την εξέταση των υποθέσεων χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πρόγραμμα IBM SPSS STATISTICS 20. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Τα ευρήματα της μελέτης υποστηρίζουν πως η ανάρρωση από την εργασία σχετίζεται θετικά με το θετικό θυμικό (β= 0,31.ρ<,01) και το θετικό θυμικό σχετίζεται αρνητικά με την εργασιακή σιωπή (β= -0,33, ρ<,01). Επίσης, τα αποτελέσματα έδειξαν την έμμεση σχέση ανάμεσα στην ανάρρωση και την εργασιακή σιωπή μέσω του θετικού θυμικού (bootstrap -.17, -,05). Σε περαιτέρω αναλύσεις, φάνηκε πως η έμμεση αυτή σχέση μεταβάλλεται ανάλογα με τα επίπεδα καθοδήγησης. Συγκεκριμένα, σε χαμηλά επίπεδα καθοδήγησης η έμμεση αυτή σχέση είναι πιο ισχυρή ενώ σε υψηλά επίπεδα καθοδήγησης η σχέση αυτή ακυρώνεται. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Έχοντας σαν γνώμονα ότι το ανθρώπινο δυναμικό είναι το κλειδί στην επιτυχία κάθε οργανισμού, μέλημα των διοικήσεων των νοσοκομείων θα πρέπει να είναι η μείωση της εργασιακής σιωπής. Οδηγούμαστε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι οι διοικήσεις πρέπει να εισάγουν την καθοδήγηση στο εργασιακό πλαίσιο και να ενθαρρύνουν την ανάρρωση των εργαζομένων προκειμένου να δημιουργήσουν τέτοιες εργασιακές προϋποθέσεις που θα ενισχύσουν το θετικό θυμικό των φυσιοθεραπευτών και άρα θα μειώσουν την εργασιακή σιωπή τους. Αυτό θα συμβάλει στη βελτίωση της επικοινωνίας, στην ευημερία του προσωπικού και εν γένει στη βελτίωση των υπηρεσιών υγείας.