Συμπεράσματα από τις σχολικές πρακτικές στην Κύπρο κατά τη διάρκεια του Covid-19

Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή είχε ως στόχο την διερεύνηση και προέκταση της έρευνας που διενεργήθηκε από το JRC, μέσα από τη διερεύνηση των σχολικών πρακτικών που ακολουθήθηκαν στην Κύπρο κατά τη διάρκεια της πανδημίας Covid-19. Στα πλαίσια αυτά, διενεργήθηκε ποιοτική έρευνα με συνεντεύξεις με 10 εκπαιδευτικούς δημοτικής και μέσης εκπαίδευσης, οι οποίοι μοιράστηκαν τα βιώματα και τις εμπειρίες τους από την εξ αποστάσεως εκπαίδευση κατά τη διάρκεια της καραντίνας. Τα κύρια συμπεράσματα που προέκυψαν ήταν ότι η εξ αποστάσεως εκπαίδευσης λόγω της καραντίνας συνοδεύτηκε από αρκετά αρνητικά συναισθήματα, κυρίως αγωνία και άγχος, ενώ η μετάβαση από το συμβατικό τρόπο μάθησης έγινε πιο δύσκολη λόγω της γενικής ανετοιμότητας σε όλα τα επίπεδα του εκπαιδευτικού συστήματος, της ανεπαρκούς παροχής υποστηρικτικού υλικού, των τεχνικών προβλημάτων και της έλλειψης οδηγιών. Αναφέρθηκε ακόμα η αναγκαστική ανάληψη πρωτοβουλιών από μέρους των εκπαιδευτικών, αφού στην αρχή οι οδηγίες του ΥΠΠΑΝ ήταν ανεπαρκείς, καθώς και η χρήση της πλατφόρμας Microsoft Teams σε συνδυασμό με άλλες πλατφόρμες και μέσα που έκριναν οι εκπαιδευτικοί ως πιο κατάλληλα για να μπορούν να προσεγγίσουν τα παιδιά και τους γονείς. Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισαν οι εκπαιδευτικοί ήταν η αξιολόγηση και πιστοποίηση της μάθησης των μαθητών, αφού η απαγόρευση της χρήσης κάμερας, η μη αποτελεσματική αξιοποίηση των δυνατοτήτων της πλατφόρμας και η γενική χαλαρότητα που επικρατούσε δεν επέτρεψαν να γίνει ουσιαστική και επίσημη αξιολόγηση ούτε και να δίνεται αποτελεσματική ανατροφοδότηση στους μαθητές. Οι επιπτώσεις που είχε η εφαρμογή της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης στους εκπαιδευτικούς και μαθητές περιλαμβάνουν κατά τους συμμετέχοντες τη διεύρυνση των ανισοτήτων, αφού τα παιδιά δεν είχαν όλα την ίδια πρόσβαση στη διαδικτυακή πλατφόρμα, ενώ δεν λήφθηκε επαρκής μέριμνα για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Παράλληλα, αρνητικές επιδράσεις παρατηρήθηκαν και στον τομέα της ψυχικής υγείας, με την εμφάνιση άγχους και θλίψης τόσο στους εκπαιδευτικούς όσο και στα παιδιά, τα οποία είχαν χάσει τα κίνητρά τους για να μάθουν. Επομένως καταδεικνύεται η ανάγκη για καλύτερη προετοιμασία του εκπαιδευτικού συστήματος για να καταστεί δυνατή η αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων της ψηφιακής τάξης.