| dc.contributor.advisor | Σιδηροπούλου, Αύρα | |
| dc.contributor.author | Λιζάρδος, Αλέξανδρος-Ρωμανός | |
| dc.contributor.other | Lizardos, Alexandros-Romanos | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2016-11-23 | |
| dc.date.accessioned | 2016-11-23T07:53:03Z | |
| dc.date.available | 2016-11-23T07:53:03Z | |
| dc.date.copyright | 2016-05 | |
| dc.date.issued | 2016-11-23 | |
| dc.identifier.other | ΘΣΠ/2016/00066 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/2715 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Η παρούσα εργασία με τίτλο «Από τη σκηνή, στο πανί: Τέσσερις εκδοχές του Ματωμένου Γάμου του Λόρκα» αναλύει τη σημασία διασκευής θεατρικών έργων στον κινηματογράφο με όποιας μορφής επεξεργασία κριθεί από το σεναριογράφο απαραίτητη (αλλαγές στο κείμενο, αφήγηση, εστίαση σε κεντρικούς χαρακτήρες, εποχή κλπ) με σκοπό το σενάριο να εξυπηρετεί την καινούρια –κινηματογραφική πλέον- δημιουργία. Για να επιτύχουμε αυτό το σκοπό χρησιμοποιούμε ως αντικείμενο μελέτης τον Ματωμένο Γάμο του Federico Garcia Lorca και τις 4 κινηματογραφικές διασκευές, σε σκηνοθεσία Edmundo Guibourg, Souheil Ben Barka, Carlos Saura και Paula Ortiz.
Εργαλεία της μελέτης μας είναι ο ορισμός της διασκευής από τον Syd Field και η εν συνεχεία αντιστικτική παραβολή της με τις τέσσερις παραπάνω ταινίες. Αναλύοντας με χρονολογική σειρά τις ταινίες, μελετώντας διεξοδικά ενδεικτικές σκηνές που ενδέχεται να έχουν υποστεί διασκευή και εντάσσοντας τα στοιχεία διασκευής στο ιστορικό πλαίσιο, θα οδηγηθούμε στην εναρκτήρια υπόθεση εργασίας μας, ότι δηλαδή «ο θεατής που επιλέγει να δει μια κατά γράμμα μεταφορά ενός θεατρικού έργου και πηγαίνει στον κινηματογράφο, απλά επιλέγει λάθος χώρο και λάθος μέσο» γιατί διασκευή σημαίνει «μεταφράζω από ένα μέσο σε ένα άλλο».
Στο παράρτημα που έπεται της παρουσίασης υπάρχουν πληροφορίες για τη ζωή και το έργο του Federico Garcia Lorca καθώς και το ιστορικό πλαίσιο που έζησε και συνέγραψε τα γνωστά θεατρικά του έργα. Ακολουθεί η σκηνοθετική ματιά του Lorca πάνω στον Ματωμένο Γάμο, πληροφορίες για τη διεθνή πορεία του έργου, η σχέση του έργου με τη φιλοσοφία ζωής του Lorca (duende) αλλά και μία γρήγορη ανάγνωση των στοιχείων που ορίζουν τις τέσσερις κινηματογραφικές μεταφορές αυτού του έργου σε διασκευή. Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του Ματωμένου Γάμου του Carlos Saura παραθέτουμε μια σύντομη μελέτη στη σχέση φλαμένκο και στο έργο του Saura, όπως και μερικές σκέψεις της σκηνοθέτη Paula Ortiz που δημοσίευσε με αφορμή την κινηματογραφική της ταινία. Το παράρτημα περιλαμβάνει και πρωτότυπες συνεντεύξεις που έγιναν από του Carlos Saura (σκηνοθέτης της ταινίας του 1981), Paula Ortiz (σκηνοθέτης της μεταφοράς του 2015), Inma Cuesta (ερμηνεύει τη Νύφη στη μεταφορά του 2015) και Asier Etxeandia (ερμηνεύει τον Γαμπρό στη μεταφορά του 2015). | el_GR |
| dc.format.extent | 144 σ. εικ., 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Θεατρικά έργα -- Διασκευές | el_GR |
| dc.title | Από τη σκηνή, στο πανί: Τέσσερις εκδοχές του Ματωμένου Γάμου του Λόρκα | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | The present work entitled “From the Stage to the Screen: Four versions of Lorca’s Blood Wedding” analyzes the importance of adaptation of theatrical works for the movies undergoing whatever elaboration is considered necessary by the scriptwriters (changes in the text, narrative, focusing on central characters, date etc) so that the script will be able to suit the new cinematic creation. In order to achieve our goal, we use as our object of study Federico Garcia Lorca’s Blood Wedding, as well as its four cinematic adaptations by Edmundo Guibourg, Souheil Ben Barka, Carlos Saura and Paula Ortiz.
Syd Field’s definition of adaptation and juxtaposition with the following four movies, constitutes the tool of our study. Analyzing chronologically these films, scrutinizing some specific scenes which may have undergone adaptation and inserting elements of this adaptation within a historical framework, we are led to our initial hypothesis, that is to say working upon the concept of “the spectator who chooses to watch a literal adaptation of a theatrical play and then goes to watch it on the screen, is simply wrong both in the place he chooses to watch it and by the means” applied to it’ since adaptation means a translation from one means to another.
In the appendix following my presentation are included information about the life and work of Federico Garcia Lorca as well as the historical framework within which he lived and wrote his well-known plays. There follow Lorca’s views, as a stage director, on the Blood Wedding, information concerning the international appeal of his work, the relation of the work with Lorca’s life philosophy (duende) and a brief summary of the elements defining the four cinematic adaptations of the above-mentioned work. Using Carlos Saura’s point of view of his adaptation of Blood Wedding, we cite at the role of Flamenco in his film, as well as certain thoughts expressed by the director Paula Ortiz, published on the occasion of her own cinematic version of Blood Wedding. Included are some original interviews by Carlos Saura (director of the 1981 version), Paula Ortiz (director of the adaptation in 2015), Inma Muesta (cast in the role of the bride in the 2015 adaptation) and Asier Etxendia (cast in the role of the bride groom in the 2015 adaptation). | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
