Η ιστορική εξέλιξη της ΕΕ και η ένταξη της Κύπρου

Μετά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου το 1945, με την «Διακήρυξη Σούμαν», σχηματίζεται η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Άνθρακα και Χάλυβα (ΕΚΑΧ). Σε αυτή περιλαμβάνονταν η Γαλλία, η Δυτική Γερμανία, το Βέλγιο, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο και οι Κάτω Χώρες. Η συνθήκη υπογράφτηκε στις 18 Απριλίου 1951 και τέθηκε σε ισχύ στις 23 Ιουλίου 1952 για διάρκεια πενήντα χρόνων. Με την «Συνθήκη της Ρώμης» το 1957 εγκαθιδρύονται η Ευρωπαϊκή Κοινότητα Ατομικής Ενέργειας (ΕΥΡΑΤΟΜ) και η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ). Το 1962 θεσπίστηκε η Κοινή Γεωργική Πολιτική (ΚΓΠ) γνωστότερη και ως Γεωργικό Ταμείο FEOGA. Ακολούθησε το 1967 η συγχώνευση των οργάνων της ΕΟΚ, ΕΚΑΧ και ΕΥΡΑΤΟΜ και δημιουργήθηκε ένα ενιαίο σύνολο θεσμικών οργάνων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, τα οποία παρέμειναν όμως νομικά ανεξάρτητα. Με την συνθήκη του Μάαστριχ το 1992 δημιουργείται μία Ευρωπαϊκή Ένωση που αποτελείται από τρείς Πυλώνες: 1.Τις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, μέσω των οποίων γίνεται κοινοτική λήψη αποφάσεων. 2. Την κοινή Εξωτερική Πολιτική και πολιτική ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ) και 3. Την Αστυνομική και Δικαστική Συνεργασία σε ποινικές υποθέσεις. Ακολούθησαν οι Συνθήκες του Άμστερνταμ, της Νίκαιας και της Λισαβόνας.

Η Κυπριακή Δημοκρατία από το 1972 ξεκίνησε μια πορεία για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωσή της την οποία πέτυχε την 01/05/2004 με την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Στη μελέτη αυτή θα αναλυθεί πρώτον ιστορικά η πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης περιλαμβάνοντας τους βασικούς σταθμούς στην εξέλιξη και διεύρυνσή της. Ακολούθως θα διερευνηθούν-επεξηγηθούν η πορεία και οι διαπραγματεύσεις τη Κυπριακής Δημοκρατίας για την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Τέλος, θα εξεταστούν τα προβλήματα που προέκυψαν από την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση καθώς και οι προκλήσεις που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια της ενταξιακής της πορείας.

Περίληψη του στόχου, των μεθόδων που ακολουθήθηκαν και των αποτελεσμάτων της πτυχιακής εργασίας, όπως αυτά καταγράφονται στο κείμενο της εργασίας που ακολουθεί.