Διερεύνηση του επιπέδου γνώσεων και στάσεων των επαγγελματιών υγείας σχετικά με τις νοσοκομειακές λοιμώξεις σε δευτεροβάθμιο γενικό νοσοκομείο

Abstract

Εισαγωγή: Οι νοσοκομειακές λοιμώξεις είναι ένα μείζον ζήτημα για τη δημόσια υγεία, με αρνητικές επιπτώσεις τόσο σε ασθενείς όσο και σε επαγγελματίες υγείας, ενώ παράλληλα αποτελούν και μία επιπρόσθετη οικονομική επιβάρυνση για τα συστήματα υγείας παγκοσμίως. Σκοπός: Η διερεύνηση του επιπέδου των γνώσεων και στάσεων των επαγγελματιών υγείας σχετικά με τις νοσοκομειακές λοιμώξεις σε δευτεροβάθμιο γενικό νοσοκομείο. Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε μια συγχρονική μελέτη με δείγμα ευκολίας. Η συλλογή των δεδομένων έγινε με τη χρήση των ερωτηματολογίων Questionnaires for Healthcare-Associated Infections και Perception Survey for Healthcare Workers. Οι ανεξάρτητες μεταβλητές ήταν τα δημογραφικά χαρακτηριστικά των επαγγελματιών υγείας, ενώ οι εξαρτημένες ήταν (α) οι βαθμολογίες γνώσεων, (β) η κλινική πρακτική των επαγγελματιών υγείας αναφορικά με την υγιεινή των χεριών και (γ) η κλινική πρακτική των επαγγελματιών υγείας αναφορικά με τις λοιμώξεις. Η ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με το στατιστικό πακέτο IBM SPSS 21.0. Αποτελέσματα: Ο μελετώμενος πληθυσμός ήταν 150 επαγγελματίες υγείας και το ποσοστό απόκρισης ήταν 71,3% (107/150). Η μέση συνολική βαθμολογία γνώσεων ήταν 61% (62,2% για το ιατρικό, 60,6% για το νοσηλευτικό και 60% για το παραϊατρικό προσωπικό). Οι συμμετέχοντες σημείωσαν την υψηλότερη βαθμολογία για τις συνθήκες απομόνωσης (89,5%) ενώ τη χαμηλότερη για την υγιεινή των χεριών (12,9%). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της πολυμεταβλητής ανάλυσης για τις βαθμολογίες γνώσεων, το ιατρικό προσωπικό είχε μεγαλύτερη βαθμολογία βασικών εννοιών σε σχέση με το παραϊατρικό (p=0,017), το παραϊατρικό προσωπικό είχε μεγαλύτερη βαθμολογία για την πηγή των νοσοκομειακών λοιμώξεων σε σχέση με το νοσηλευτικό (p=0,004), ενώ δε βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές σχέσεις ανάμεσα στα δημογραφικά χαρακτηριστικά και τη συνολική βαθμολογία γνώσεων. Η μέση συνολική βαθμολογία γνώσεων ήταν μεγαλύτερη για τους επαγγελματίες υγείας που έπλεναν τα χέρια τους πριν και μετά την εξέταση ασθενών (p=0,047) και μεγαλύτερη σε αυτούς που έπλεναν τα χέρια τους μετά την αφαίρεση γαντιών σε σχέση με αυτούς που δεν τα έπλεναν (p<0,001). Επιπλέον, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό χρησιμοποιούσαν συχνότερα αλκοολούχο διάλυμα για την υγιεινή των χεριών ως μέθοδο ρουτίνας και θεωρούσαν την υγιεινή των χεριών ως την σημαντικότερη παράμετρο για την υγεία των ασθενών σε σχέση με το παραϊατρικό προσωπικό (p=0,05 και p=0,014 αντίστοιχα). Συμπεράσματα: Η υιοθέτηση ολοκληρωμένων πολιτικών για τη μείωση της συχνότητας εμφάνισης των νοσοκομειακών λοιμώξεων μπορεί να συμβάλλει σημαντικά στη βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης φροντίδας και στον περιορισμό της δαπάνης για την υγειονομική περίθαλψη.