Η εταιρική κοινωνική ευθύνη ως στρατηγική επιβολή βιώσιμης ανάπτυξης: Μοντέλο αριστείας "EFQM for CSR & Ανάπτυξη ανθρωπίνων πόρων

Abstract

Τα τελευταία χρόνια η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη αποτελεί κεντρικό σημείο αναφοράς εθελοντικών προσπαθειών και διασύνδεσης της επιχειρηματικής δραστηριότητας με πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, ανθρώπινα δικαιώματα, την απασχόληση, το ελάχιστο εισόδημα, τα δικαιώματα των καταναλωτών, την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και τη δημιουργία περιβαλλοντικής συνείδησης, τη διαφάνεια, τη λογοδοσία, τους κανόνες επιχειρηματικής ηθικής και δεοντολογίας, την ορθή εταιρική διακυβέρνηση και την ευαισθητοποίηση επιχειρήσεων και κοινού. Προς αυτήν την κατεύθυνση, η αξιολόγηση και αυτοαξιολόγηση μέσω του Μοντέλου “EFQM for CSR” συμβάλλει πολλαπλώς στον εντοπισμό περιοχών που επιδέχονται βελτίωση, παρουσιάζει την πραγματική εικόνα της επιχείρησης αντικειμενικά κι αμερόληπτα και παρέχει δυνατότητες συγκριτικής αξιολόγησης μεταξύ των επιχειρήσεων, σε μια ανατροφοδοτούμενη πορεία συνεχούς ενημέρωσης, βελτιστοποίησης κι αναβάθμισης των επιχειρηματικών επιδόσεων. Στο κέντρο δε όλων, ο ανθρώπινος παράγοντας που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής και διαχείρισης, είτε αυτός βρίσκεται εντός των οργανισμών (ιδιωτικών και δημοσίων), είτε αποτελεί μέρος του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου, μέσα στο οποίο αυτοί δραστηριοποιούνται, προκειμένου να παρακινηθεί, να μάθει, να ενεργοποιηθεί, να αναπτυχθεί, να δράσει, να δημιουργήσει... Στην παρούσα επιχειρείται μέσω θεωρητικής προσέγγισης, με βιβλιογραφική ανασκόπηση, μελέτη θεωρητικών πλαισίων, ερευνών και εμπειρικών πρακτικών και παρουσίαση της κοινωνικο-πολιτικής επικαιρότητας, μια συνδυαστική προσέγγιση της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης υπό το πρίσμα της σημερινής επιχειρηματικής και γενικότερα οικονομικό-κοινωνικο-πολιτικής πραγματικότητας και των σύγχρονων απαιτήσεων για βιώσιμη και αειφόρο ανάπτυξη, καθώς και των μεθόδων και πρακτικών εφαρμογών, μέσω των οποίων μπορεί να επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή υλοποίηση, ο έλεγχος, η αξιολόγηση και η συνεχής βελτίωση, εστιάζοντας ιδιαίτερα στον βαρυσήμαντο παράγοντα του ανθρώπινου δυναμικού. Η ΕΚΕ ως μια δυναμική και συνεχώς εξελισσόμενη στρατηγική επιλογή, δοκιμάζεται, αναθεωρείται και αναπροσαρμόζεται σε σχέση με τα εκάστοτε κοινωνικο-πολιτικο-οικονομικά δεδομένα. Αυτή ακριβώς η ιδιότητά της, δημιουργεί την ανάγκη συνεχούς παρακολούθησης, αναπροσδιορισμού και ενημέρωσης. Σε αυτό το πλαίσιο, κρίνεται σημαντική η ουσιαστική συνεισφορά της ΕΚΕ στη γενικότερη προσπάθεια εξεύρεσης τρόπων βιώσιμης ανάπτυξης και αειφόρου προοπτικής στο νέο παγκοσμιοποιημένο επιχειρηματικό περιβάλλον των απελευθερωμένων αγορών. Όπως επίσης, κρίνεται αναγκαία η αυτοαξιολόγηση και η ανάπτυξη και επένδυση στον ανθρώπινο παράγοντα, που διαδραματίζει έναν ουσιαστικό και κρίσιμο ρόλο στην επίτευξη κάθε προσπάθειας. Παράλληλα, αναζητούνται λύσεις σε ζητήματα, όπως τα όρια των υποχρεώσεων και δυνατοτήτων του κράτους σήμερα, η αυξανόμενη σημασία της γνώσης, της μάθησης και η αξιολόγηση των επιδόσεων, καθώς και η σπουδαιότητα της πιστοποίησης που παρέχεται σε σχέση με την επίτευξη των επιθυμητών αποτελεσμάτων… Η τρέχουσα οικονομική κρίση μπορεί να αποτελέσει το έναυσμα, αναδεικνύοντας τώρα, περισσότερο από ποτέ, την ανάγκη δημιουργίας κι εφαρμογής ενός αναπτυξιακού υποδείγματος στην χώρα μας, μέσω της συμβολή της ΕΚΕ στη βιώσιμη ανάπτυξη, συνδυασμένης με την αυτοαξιολόγηση του EFQM και την ανάπτυξη των ανθρώπινων πόρων, με την απαραίτητη επικοινωνία και σύμπραξη όλων των εμπλεκομένων μερών, την πολύτιμη συμβολή του επιχειρηματικού κόσμου στην αντιμετώπιση των αυξημένων κοινωνικών αναγκών και στην επίτευξη μακροχρόνιων βιώσιμων αναπτυξιακών αποτελεσμάτων, στα πλαίσια χάραξης μιας βιώσιμης αναπτυξιακής πορείας, υπό το πρίσμα της αμοιβαίας εμπιστοσύνης και συνέργιας μεταξύ πολιτών, κοινωνίας, επιχειρήσεων και δημοσίου τομέα, με απώτερο στόχο την επίτευξη ενός υψηλότερου επιπέδου κοινωνικής διαβίωσης, επιχειρηματικής ευημερίας και αειφορίας...