| dc.contributor.advisor | Ζεμπύλας, Μιχαλίνος | |
| dc.contributor.author | Ζουρλίδου, Στεφανία | |
| dc.contributor.other | Zourlidou, Stefania | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2016-03-28 | |
| dc.date.accessioned | 2016-03-29T08:12:34Z | |
| dc.date.available | 2016-03-29T08:12:34Z | |
| dc.date.copyright | 2016-01 | |
| dc.date.issued | 2016-03-29 | |
| dc.identifier.other | ΕΠΑ/2016/00036 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/2253 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Η Στρατηγική Ενσυναίσθηση ως Συμφιλιωτική και Αντιρατσιστική Παιδαγωγική απευ-
θύνεται σε ομάδες που βρίσκονται σε ρήξη εξαιτίας κάποιου κοινού τραύματος, με την μία
ομάδα να παρουσιάζει ρατσιστική στάση απέναντι στην άλλη εξαιτίας της «προβληματικής
γνώσης» που φέρει. Κύριες θεωρήσεις της Στρατηγικής Ενσυναίσθησης αποτελούν η
μη κατηγοριοποίηση των ομάδων (θύτες-θύματα, ρατσιστές-καταπιεσμένους) και η ανα-
γνώριση του συναισθηματικού φορτίου που και οι δύο φέρουν εξαιτίας του κοινού τους
τραύματος. Η παρούσα εργασία διερευνά την παιδαγωγική της Στρατηγικής Ενσυναίσθη-
σης γύρω από δύο άξονες.
Το πρώτο ερευνητικό ερώτημα εξετάζει τη σχέση της με την Ευσπλαχνική Ενσυνα-
ίσθηση βασιζόμενη στο εννοιολογικό πλαίσιο του Maxwell(2008), σύμφωνα με το οποίο
η τελευταία αποτελεί ένα γνωσιακό-συναισθηματικό κράμα με κύριο χαρακτηριστικό τη
διάθεση φροντίδας του υποκειμένου προς το αντικείμενο της Ευσπλαχνικής Ενσυναίσθη-
σης, προκειμένου να το απαλλάξει από την δύσκολη κατάσταση στην οποία υπόκειται.
Είναι η Στρατηγική Ενσυναίσθηση (και) ευσπλαχνική και αν ναι υπό ποιες προϋποθέσεις;
Ο δεύτερος άξονας ασχολείται με το ερώτημα κατά πόσο η Στρατηγική Ενσυναίσθηση
προϋποθέτει την ηθική ευθύνη, όπως νοηματοδείται στο έργο της Μπάτλερ(2009) «Λογο-
δοτώντας για τον Εαυτό». Η Μπάτλερ θεμελιώνει την έννοια της ηθικής, όχι πάνω στην
συμπαγή ταυτότητα ενός «διαφανούς» Εαυτού, αλλά στην έκθεση και στην σχέση του
Εαυτού με τον ΄Αλλον, η οποία καθιστά τον Εαυτό μερικώς «αδιάφανο» προς τον εαυτό
του. Θέτοντας ως συνθήκη έναν ηθικά υπεύθυνο εκπαιδευτικό αναζητείται η γενίκευση
της Στρατηγικής Ενσυναίσθησης σε συγκείμενο ευρύτερο από αυτό της πρωτότυπης δια-
τύπωσης: μπορεί να εφαρμοστεί σε συνθήκες μη κοινού τραύματος και αν ναι υπό ποιες
προϋποθέσεις; Τι αλλάζει στον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο εκπαιδευτικός τους μαθητές
του, αν λάβει υπόψιν ένα ευρύτερο σύνολο παραγόντων (στρατηγικούς, συναισθηματικούς
και ηθικούς) κατά την εφαρμογή τής εν λόγω παιδαγωγικής;
Τα ευρήματα της εργασίας επιβεβαιώνουν και τις δύο υποθέσεις. Η Στρατηγική Ενσυ-
ναίθηση είναι ευσπλαχνική ως προς της ομάδα που υπόκειται τον ρατσισμό και στρατηγική
προς την άλλη ομάδα, συνυπάρχοντας συμπληρωματικά και αναπόσπαστα η μία με την άλ-
λη· αν δεν υπάρχει η ευσπλαχνική συνιστώσα δεν υποκινείται η στρατηγική και αν δεν
υπάρχει η στρατηγική δεν επαληθεύεται η ευσπλαχνική ενσυναίσθηση προς την κατα-
πιεσμένη ομάδα. Τέλος, η Στρατηγική Ενσυναίσθηση προϋποθέτει έναν ηθικά υπεύθυνο
εκπαιδευτικό, ο οποίος υπερνικά την συναισθηματική δυσφορία των ρατσιστικών στάσεων
των μαθητών μέσα από την υπομονή, την ταπεινοφροσύνη, τη γενναιοδωρία και την διάθε-
ση συγχωρητικότητας που απορρέουν από την ανάληψη της ηθικής ευθύνης του εαυτού
του. Συνεπώς, μέσα από το πρίσμα της μπατλερικής ηθικής της ευθύνης, η παιδαγωγική
της Στρατηγικής Ενσυναίσθησης μεταμορφώνεται σε ένα πεδίο όπου προσφέρει την ευκαι-
ρία σε εκπαιδευτικούς και μαθητές να επαληθεύσουν και να εγκαινιάσουν την ηθική τους
υπευθυνότητα, καθιστώντας πιθανόν αποτελεσματικότερη την αντιρατσιστική της δράση. | el_GR |
| dc.format.extent | xv, 139 σ. εικ., 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Στρατηγική ενσυναίσθηση | el_GR |
| dc.subject | Strategic empathy | el_GR |
| dc.title | Εξερευνώντας τα όρια μεταξύ στρατηγικής και ευσπλαχνικής ενσυναίσθησης υπό το φιλοσοφικό πρίσμα της μπατλερικής ηθικής της ευθύνης | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | Strategic Empathy as Reconciliation and Anti-racist Pedagogy refers to groups that remain
divided because of a mutual injury, with one group showing racist attitude towards the other
as a result of its troubled knowledge. The major conditions of Strategic Empathy are the
suspension of classifying students into groups (abusers-victims, racists-oppressed) and the
acknowledgment of the emotional load that both groups carry as a consequence of their mutual
injury. This thesis examines the Pedagogy of Strategic Empathy posing two main questions.
The first research question examines the relation of Strategic Empathy with Compassionate
Empathy based on the conceptual framework of Maxwell (2008), according to which the
latter is a cognitive-emotional mixture having as distinctive element an attitude of caring
of the subject towards the object of Compassionate Empathy, following former’s desire to
alleviate the latter from the aversive situation it is subject to. Is Strategic Empathy (and)
compassionate, and if yes, under which conditions? The second research question investigates
whether Strategic Empathy presupposes the ethical responsibility, as it is defined in Butler’s
philosophical work Giving an account of oneself (Butler, 2005). Butler grounds the concept
of morality not on a coherent identity of a “transparent” Self, but on the exposure and relation
of the Self with the Other, which makes the Self partially “opaque” to its self. Setting as
condition an ethical responsible educator, a generalization of Strategic Empathy is sought
in a broader context than that of the original formulation: can it be applied when no mutual
injury exists, and if yes, under which conditions? What changes are observed in terms of how
the educator perceives his/her students, if he/she takes into account a broader set of factors
(strategical, emotional and moral) when applying this pedagogy?
The findings of the thesis verify both hypotheses. Strategic Empathy is compassionate
towards the group that is subject to racism and strategic towards the other group, coexisting
complementary and integrally with each other; if the compassionate component of Strategic
Empathy is missing, the strategic one cannot be motivated and if the strategic component is
missing, the Compassionate Empathy towards the oppressed group is not validated. Lastly,
Strategic Empathy presupposes an ethical responsible educator, who manages to surmount
the discomforting emotions coming from students’ racist attitudes through patience and a
disposition of humility, generosity and forgiveness, all resulted by having taken the ethical
responsibility of his/her self. Consequently, the pedagogy of Strategic Empathy through the
prism of ethical responsibility transforms to a field that offers both educators and students the
xi
chance to verify (by exercising) and inaugurate their ethical responsibility, making perhaps its
anti-racist function more effective. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
