Τρόποι απεικόνισης της συνείδησης στον Ευρωπαϊκό και Ελληνικό μοντερνισμό

Abstract

Η έννοια της συνείδησης απασχόλησε τόσο το λογοτεχνικό όσο και το φιλοσοφικό λόγο. Η φαινομενολογία, κλάδος της φιλοσοφίας, στοχεύει στην καθολική αξίωση του όρου. Η λογοτεχνία θέλοντας να αυτονομηθεί, εφευρίσκει την τεχνική του εωτερικού μονόλογου για να περιγράψει τη συνείδηση και να αποκαλύψει το τοπίο της ανθρώπινης ψυχής. Σαφής στόχος της μεταπτυχιακής διατριβής, είναι να καταδείξει μέσα απο τη συνεξέταση των δυο λόγων πως προσδιόρισε ο μοντερνισμός που εκδηλώθηκε στην Ευρώπη απο τα τέλη του 19ου μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα την έννοια της συνείδησης. Η αναζήτηση αυτή, επηρεάζεται απο τις ανακατάξεις που γίνονται στην Ευρώπη στις αρχές του εικοστού αιώνα, απορρίπτουν το ρεαλιστικό μυθιστόρημα και στρέφονται προς την εσωτερικότητα. Ταυτόχρονα, η ανάπτυξη της έρευνας των νευρολογικών λειτουργιών και της τεχνολογίας, δημιουργούν μια καινούργια θέαση της πραγματικότητας και αναπτύσσουν τη δική τους διαλεκτική με τη λογοτεχνία. Στην παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή, εξετάζουμε τρόπους απεικόνισης της συνείδησης με αναφορές σε σημαντικά έργα του ευρωπαϊκού μοντερνισμού στο Μαγικό Βουνο του Thomas Mann, στο αναζητώντας το χαμένο χρόνο του Marcel Proust και στον Οδυσσέα του Joyce. Στην Ελλάδα ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης ένας απο τους σημαντικότερους λογοτέχνες της εποχής, αφού δέκτηκε επιδράσεις απο τους Ευρωπαίους μοντερνιστές δημιούργησς τη δική του εκδοχή μοντερνισμού. Στην παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή, εξετάζουμε τις επιδράσεις αυτές καθώς, και πως λειτουργεί η θρησκεία στο έργο του, στην απεικόνιση της συνείδησης.