Παράγοντες παρακίνησης ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού του γενικού νοσοκομείου Λεμεσού, σε περίοδο οικονομικής κρίσης
Επιτομή
Σκοπός: Η παρούσα έρευνα μελέτησε το φαινόμενο της παρακίνησης του ανθρωπίνου δυναμικού καθώς εντόπισε τους παράγοντες που παρακινούν τους εργαζομένους υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες. Σε ένα οργανισμό υγείας, είναι πολύ σημαντικό οι ανθρώπινοι πόροι καθώς και η παροχή αποτελεσματικών κινήτρων και κατ’ επέκταση παρακίνησης του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού σε περίοδο οικονομικής κρίσης, ώστε να αυξηθεί η παραγωγικότητα, αποδοτικότητα και η αποτελεσματικότητα τους, με σκοπό να αποτελέσει τη λύση σε ένα ασταθές οικονομικό περιβάλλον.
Υλικό/Μέθοδος: Η έρευνα ακολούθησε την ποσοτική προσέγγιση και τα δεδομένα έχουν συλλεχθεί με τη μέθοδο του δομημένου ερωτηματολογίου. Για την επεξεργασία και ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πακέτο SPSS (Statistical Package for the Social Sciences 19.0). Έγινε περιγραφική και επαγωγική στατιστική ανάλυση. Για το γενικό μέρος της εργασίας, χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος αναζήτησης ελληνικής και ξενόγλωσσης βιβλιογραφίας σε ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων για επιστημονικά άρθρα.
Αποτελέσματα: Διαπιστώνεται ότι οι παράγοντες με την πιο ισχυρή παρακίνηση είναι οι καλές σχέσεις με τους συναδέλφους τους (μ.ο.=3.70) και τον/την προϊστάμενο/η τους (μ.ο.=3.61) καθώς και το αντικείμενο της εργασίας τους (μ.ο.=3.59). Ενώ, πιο ασθενή παρακινητική δύναμη έχει η δυνατότητα ανέλιξης και προαγωγής τους (μ.ο.=1.91). Οι ερωτώμενοι θεωρούν ότι όλα τα κίνητρα και οι εργασιακές τους ανταμοιβές έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια, όπου η πιο μειωμένη ανταμοιβή-κίνητρο είναι ο μισθός (μ.ο.=1.32), μετά η δυνατότητα ανέλιξης/προαγωγής (μ.ο.= 1.80) καθώς και το αίσθημα εργασιακής ασφάλειας (μ.ο.=2.07).
Συμπεράσματα: Οι ερωτώμενοι θεωρούν ότι ο μισθός, η ανέλιξη/προαγωγή και η εργασιακή ασφάλεια έχουν μειωθεί τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης. Τα κίνητρα δεν αποτελούν, όμως, από μόνα τους τις λύσεις της εργασιακής επίδοσης και αποτελεσματικότητας, καθώς η εφαρμογή τους πρέπει να είναι συνδυαστική και βέβαια να λαμβάνει υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν σε κάθε υπηρεσία. Η διοίκηση δεν μπορεί σε ένα δημόσιο σύστημα να εφαρμόσει οικονομικά κίνητρα, επομένως οι προσπάθειές της πρέπει να στραφούν προς την κατάρτιση, την οργάνωση και το συντονισμό του ανθρώπινου δυναμικού, την επικοινωνία και ισότιμη μεταχείριση.