| dc.contributor.advisor | Σαρρής, Δημήτριος | |
| dc.contributor.author | Θεοχάρους, Αγαθοκλής | |
| dc.contributor.other | Theocharous, Agathoclis | |
| dc.coverage.spatial | Κύπρος | el_GR |
| dc.date.accessioned | 2016-03-10 | |
| dc.date.accessioned | 2016-03-11T08:32:20Z | |
| dc.date.available | 2016-03-11T08:32:20Z | |
| dc.date.copyright | 2015-09 | |
| dc.date.issued | 2016-03-11 | |
| dc.identifier.other | ΔΠΠ/2015/00050 | el_GR |
| dc.identifier.uri | http://hdl.handle.net/11128/2185 | |
| dc.description | Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές. | el_GR |
| dc.description.abstract | Τα πρώτα σημάδια της κλιματικής αλλαγής, όπως η αύξηση της θερμοκρασίας, των ξηρών
περιόδων και των ακραίων καιρικών φαινομένων, ασκούν ήδη υψηλή πίεση στα δασικά
οικοσυστήματα της Νότιας Ευρώπης και ιδιαίτερα της Κύπρου. Μια πίεση που εκδηλώνεται με
αύξηση των δασικών ξηράνσεων και αύξηση των δασικών πυρκαγιών όταν η ξηρασία γίνεται
σφοδρή. Γι’ αυτό το λόγο, η λήψη μέτρων σε παγκόσμιο επίπεδο για την αντιμετώπιση της
κλιματικής αλλαγής, αλλά και για την αειφόρο διαχείριση των δασών προβάλλει επιτακτική.
Μεταξύ των χρησιμοποιούμενων ποσοτικών δεικτών για την αειφορική διαχείριση των δασών,
ιδιαίτερα ενδιαφέρον παρουσιάζει ο όγκος του νεκρού ξύλου. Ποσοτικά στοιχεία σχετικά με τον
αριθμό και τον ξυλώδη όγκο νεκρών δέντρων στα Εθνικά Δασικά Πάρκα της Κύπρου και Περιοχές
Προστασίας της Φύσης δεν έχουν μέχρι στιγμής συλλεχθεί. Για αυτό το λόγο στην παρούσα
διατριβή γίνεται μια προσπάθεια αξιολόγησης της επίδρασης του νεκρού ξύλου στο δασικό
οικοσύστημα της Πάφου, τουλάχιστον έξι χρόνια μετά το τέλος από την καταγραφή των εντόνων
ξηράνσεων (2005-2008). Ειδικότερα, εξετάζεται εάν η συσσώρευση ποσοτήτων νεκρού ξύλου
μπορεί να θεωρηθεί ευεργετική για τη βιοποικιλότητα ή μπορεί να αποτελέσει δείκτη
ερημοποίησης. Για την πραγματοποίηση του ανώτερου σκοπού εξετάστηκαν συνολικά 24
δειγματοληπτικές επιφάνειες δάσους τραχείας πεύκης (Pinus brutia), οι οποίες κατατάσσονται σε 3
κατηγορίες: σε επιφάνειες με καθόλου επίδραση θνησιμότητας, σε επιφάνειες με χαμηλή επίδραση
θνησιμότητας (ξηράνσεις με ποσοστό λιγότερο του 10%) και σε επιφάνειες με ψηλή επίδραση
θνησιμότητας (ξηράνσεις με ποσοστό μεγαλύτερο του 10%). Για κάθε μια, συλλέχτηκαν δεδομένα
για δείκτες ερημοποίησης σχετικά με τα χαρακτηριστικά των εδαφών (βάθος, βαθμός διάβρωσης,
υγρασία εδάφους), τα φυτικά χαρακτηριστικά τους (αναγέννηση τραχείας πεύκης, πυκνότητα και
σύνθεση θαμνώδους βλάστησης υπο-ορόφου) καθώς και στοιχεία για τον όγκο του νεκρού ξύλου.
Από τα αποτελέσματα της μεταπτυχιακής διατριβής προκύπτει η τάση οι περιοχές με τη
μεγαλύτερη θνησιμότητα να έχουν και το μεγαλύτερο βαθμό νεκρού ξύλου, καθώς και τη
μεγαλύτερη διάβρωση και παράλληλα τη μικρότερη εδαφοκάλυψη. Επιπρόσθετα, διαπιστώθηκε
στατιστικώς σημαντική συσχέτιση μεταξύ αύξησης υψομέτρου και αναγέννησης P. brutia έως τα
700 m. Περιοχές με υψόμετρο κάτω των 150 m περίπου, έχοντας λιγότερη εδαφική υγρασία,
κινδυνεύουν περισσότερο από ερημοποίηση, ενώ περιοχές με μεγαλύτερο υψόμετρο βρέθηκαν να
έχουν λιγότερη θνησιμότητα και μεγαλύτερη φυσική αναγέννηση καθώς διαθέτουν περισσότερη
εδαφική υγρασία. Η αυξημένη ποσότητα νεκρού ξύλου στις περιοχές κάτω των 150 m περίπου δεν
φαίνεται να μπορεί να αναστείλει την παραπάνω τάση. Επίσης, υπό τις κλιματικές συνθήκες του
iii
δάσους Πάφου μετά το 2008, η αύξηση του νεκρού ξύλου δεν διαπιστώθηκε ότι συμβάλλει στην
αύξηση της βιοποικιλότητας. Η αποικοδόμηση του νεκρού ξύλου δεν φαίνεται να ευνοείται λόγω
των υψηλών θερμοκρασιών και της έλλειψης υγρασίας. Συνεπώς, η συσσώρευση νεκρού ξύλου στη
ζώνη κάτω των 150 m για το Δάσος Πάφου μπορεί να αξιοποιηθεί ως δείκτης ερημοποίησης. | el_GR |
| dc.format.extent | viii, 244 σ. 30 εκ. | el_GR |
| dc.language | gr | el_GR |
| dc.language.iso | gr | el_GR |
| dc.rights | info:eu-repo/semantics/closedAccess | el_GR |
| dc.subject | Κλιματική αλλαγή | el_GR |
| dc.subject | Climate change | el_GR |
| dc.subject | Κλιματική αλλαγή -- Παγκόσμια απώλεια βιοποικιλότητας | el_GR |
| dc.subject | Climate change -- Biodiversity loss worldwide | el_GR |
| dc.title | Διαμόρφωση κριτηρίων καθορισμού της επίδρασης των δασικών ξηράνσεων στη βιοποικιλότητα του δάσους Πάφου με έμφαση στο νεκρό ξύλο | el_GR |
| dc.type | Μεταπτυχιακή Διατριβή | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | The first signs of climate change, such as rising temperatures, dry periods and extreme weather
already exert high pressure on forest ecosystems of Southern Europe, and particularly in Cyprus; a
pressure that occurs with an increase in forest mortality events and forest fires under severe drought.
For this reason, there is an urgent need for measures to be taken at global scale to tackle global
warming, but also to expand sustainable forest management.
Among the used quantitative indicators for sustainable management of forest resources the volume
of dead wood is of particular interest. Quantitative data on the number and volume of dead tree
wood in the National Forest Parks of Cyprus and Areas of Conservation have not been collected so
far. In this dissertation an attempt is made to evaluate the impact of deadwood in forest ecosystems
of Paphos, at least six years after last recording of tree die-off events (2005-2008). More
particularly it is considered if the accumulation of dead wood quantities can be beneficial for
biodiversity or if they could act as a desertification index. To accomplish the above goal a total of
24 sampling surfaces were examined with Pinus brutia forest, which were classified into three
categories: surfaces with no mortality, surfaces with low mortality (die-off with a percentage less
than 10%) and areas with high mortality rate (die-off more than 10%). For each surface,
information was collected on desertification indicators related to aspects such as soil characteristics
(depth, degree of erosion, soil moisture), vegetation characteristics (P.brutia regeneration, density
and composition of shrubs’ sub-floor layer) and dead wood volume.
The results of this postgraduate thesis indicate that regions with the highest mortality rates have the
largest degree of deadwood biomass and greater erosion, while holding the lowest vegetation cover.
Additionally, a statistically significant correlation was found between the increase in altitude and
the regeneration of P. brutia up to 700 m. Αreas below ca. 150 m having less soil moisture were
found at higher desertification risk, while areas of higher altitude had less die-off and higher levels
of forest regeneration as holding more soil moisture. Additionally, the increased deadwood biomass
in areas below ca. 150 m does not appear to be able to reduce this risk. Under the climatic
conditions that occurred in Pafos forest after 2008, the increase in dead wood biomass was not
related with an increase in biodiversity. The decomposition of dead wood does not appear to be
favored because of high temperatures and lack of soil moisture. Thus, dead wood accumulation
below 150 m in Pafos forest can be used as an index for the risk of desertification. | el_GR |
| dc.format.type | pdf | el_GR |
