Διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων: Η περίπτωση της Ελλάδας στην πρόσφατη περίοδο της κρίσης

Το ζήτημα της ποιότητας του δανειακού χαρτοφυλακίου των τραπεζών αποτελεί τη σημαντικότερη πρόκληση που καλείται να αντιμετωπίσει το εγχώριο τραπεζικό σύστημα και οικονομικές αρχές ως αντικείμενο συνεχούς παρακολούθησης στα πλαίσια της άσκησης της νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής. Παρ’ όλες τις ενέργειες της πολιτείας και άλλων φορέων για την αντιμετώπιση των Μη Εξυπηρετούμενων Δανείων (ΜΕΔ), διάφοροι παράγοντες έχουν συντελέσει στην καθυστερημένη αντιμετώπιση του προβλήματος και στην ανατροφοδότηση τόσο του ίδιου όσο και της ύφεσης, δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο τις επιλογές επίλυσης. Το συνεχιζόμενο υψηλό ποσοστό ΜΕΔ των ελληνικών τραπεζών, πολλαπλάσιο του ευρωπαϊκού μέσου όρου, αποτελεί τροχοπέδη στην αποκατάσταση του διαμεσολαβητικού ρόλου του τραπεζικού τομέα και την επάνοδο της οικονομίας σε ρυθμούς ανάπτυξης. Ποικίλοι είναι οι προσδιοριστικοί παράγοντες που ερμηνεύουν τη συμπεριφορά των ΜΕΔ. Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή θα επιχειρήσει να εξετάσει (για την περίοδο 2005-2015) τους προσδιοριστικούς παράγοντες των ΜΕΔ, με σκοπό να καταλήξει σε πιθανές προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος, σε συνδυασμό πάντα με τις ιδιαιτερότητες της ελληνικής οικονομίας και του τραπεζικού συστήματος. Η έρευνα εντόπισε ισχυρές συσχετίσεις μεταξύ των ΜΕΔ, της πορείας της οικονομικής δραστηριότητας σε όρους ΑΕΠ, της Ανεργίας και τους δείκτες «Έξοδα/Έσοδα», «Δάνεια/Καταθέσεις» και ROE. Συνεπώς, εκτός από τη βελτίωση των τραπεζικών ισολογισμών, καταλυτικό παράγοντα στην κατεύθυνση της μείωσης των ΜΕΔ θα αποτελέσει η παγίωση θετικών ρυθμών οικονομικής ανάπτυξης.