| dc.description.abstract | Εισαγωγή: Η οστεοπόρωση είναι η ποιοτική και ποσοτική υποβάθμιση του οστού και το χαρακτηριστικό της γνώρισμα είναι η απουσία συμπτωματολογίας έως ότου επέλθει ένα οστεοπορωτικό κάταγμα.
Σκοπός: Η διερεύνηση της ποιότητας ζωής γυναικών με οστεοπόρωση, καθώς και των προσδιοριστών που επηρεάζουν την ποιότητα αυτή.
Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε μια συγχρονική μελέτη με δειγματοληψία ευκολίας. Το ποσοστό απόκρισης ήταν 98% (=151/154). Ο μελετώμενος πληθυσμός περιλάμβανε 49 οστεοπορωτικές γυναίκες, 57 οστεοπενικές και 45 φυσιολογικές σύμφωνα με την ποιότητα του οστού βάσει της μέτρησης DXA ισχίου. Χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο SF-36 για τη μέτρηση της ποιότητας ζωής και το ερωτηματολόγιο FRAX για τη δεκαετή πρόγνωση του κινδύνου εμφάνισης κατάγματος. Οι ανεξάρτητες μεταβλητές ήταν τα δημογραφικά και τα κλινικά χαρακτηριστικά των γυναικών, ενώ οι εξαρτημένες μεταβλητές ήταν (α) ο κίνδυνος για μείζον οστεοπορωτικό κάταγμα, (β) ο κίνδυνος για κάταγμα του ισχίου, (γ) η βαθμολογία σωματικής υγείας στο SF-36 και (δ) η βαθμολογία ψυχικής υγείας στο SF-36. Η ανάλυση των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με το στατιστικό πακέτο IBM SPSS 21.0
Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των γυναικών ήταν 67,7 έτη. Για τις φυσιολογικές γυναίκες, η μέση δεκαετής πιθανότητα για μείζον οστεοπορωτικό κάταγμα ήταν 7,3%, για τις οστεοπενικές ήταν 10,6% και για τις οστεοπορωτικές ήταν 14,8%. Το 28,6% των οστεοπορωτικών γυναικών, το 5,3% των οστεοπενικών και το 6,7% των φυσιολογικών ανήκαν στην ομάδα υψηλού κινδύνου για την εμφάνιση μείζονος οστεοπορωτικού κατάγματος. Για τις φυσιολογικές γυναίκες, η μέση δεκαετής πιθανότητα για κάταγμα του ισχίου ήταν 2,2%, για τις οστεοπενικές ήταν 4,1% και για τις οστεοπορωτικές ήταν 7,1%. Το 65,3% των οστεοπορωτικών γυναικών, το 40,4% των οστεοπενικών και το 20% των φυσιολογικών ανήκαν στην ομάδα υψηλού κινδύνου για την εμφάνιση κατάγματος του ισχίου. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της πολυμεταβλητής ανάλυσης, η αύξηση της ηλικίας των γυναικών σχετίζονταν με αύξηση της πιθανότητας να ανήκουν στην ομάδα υψηλού κινδύνου για την εμφάνιση μείζονος οστεοπορωτικού κατάγματος (p<0,001) και την εμφάνιση κατάγματος του ισχίου (p<0,001). Επιπλέον, οι οστεοπορωτικές γυναίκες είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να ανήκουν στην ομάδα υψηλού κινδύνου για την εμφάνιση μείζονος οστεοπορωτικού κατάγματος (p=0,018) και κατάγματος του ισχίου (p=0,023) σε σχέση με τις φυσιολογικές. Η μείωση της ηλικίας των γυναικών σχετίζονταν με αύξηση της βαθμολογίας σωματικής υγείας (p<0,001). Επιπλέον, οι φυσιολογικές και οι οστεοπενικές γυναίκες, καθώς και οι γυναίκες χωρίς συνοσηρότητα είχαν μεγαλύτερη βαθμολογία σωματικής υγείας (p<0,001 και p=0,005 αντιστοίχως). Παρόμοια ήταν τα αποτελέσματα και για τη βαθμολογία ψυχικής υγείας.
Συμπεράσματα: Η έγκαιρη διάγνωση και η θεραπεία της οστεοπόρωσης μπορούν να συμβάλλουν καθοριστικά στη μείωση του κοινωνικού και οικονομικού κόστους τόσο για τις ασθενείς όσο και για τα συστήματα υγείας. | el_GR |
| dc.description.translatedabstract | Introduction: Osteoporosis is characterized by decreased bone mass. The absence of symptoms is characteristic for osteoporosis as it appears after a fracture.
Aim: To investigate quality of life of women with osteoporosis and the associated determinants.
Methods: A cross-sectional study was conducted and a convenience sampling method was used. Response rate was 98% (=151/154). Study population included 49 women with osteoporosis, 57 women with osteopenia και 45 women with normal bone mass according to bone quality as it was measured with DXA method for hip. SF-36 was used to measure quality of life and FRAX questionnaire to predict the ten-years risk for fracture. Independent variables were women demographic and clinical data, while dependent variables were: (a) risk for major osteoporotic fracture, (b) risk for hip fracture, (c) physical component score in SF-36 and (d) mental component score in SF-36. Data analysis was performed with statistical package IBM SPSS 21.0
Results: Mean age of women was 67.7 years. Mean ten-years risk for major osteoporotic fracture for women with normal bone mass was 7.3%, for women with osteopenia was 10.6% and for women with osteoporosis was 14.8%. Twenty-eight point six percent of women with osteoporosis, 5.3% of women with osteopenia and 6.7% of women with normal bone mass were at the high risk group for the occurrence of major osteoporotic fracture. Mean ten-years risk for hip fracture for women with normal bone mass was 2.2%, for women with osteopenia was 4.1% and for women with osteoporosis was 7.1%. Sixty-five point three percent of women with osteoporosis, 40.4% of women with osteopenia and 20% of women with normal bone mass were at the high risk group for the occurrence of hip fracture. According to multivariate analysis, increased age of women was associated with increased risk for the occurrence of major osteoporotic fracture (p<0.001) and hip fracture (p<0.001). Moreover, women with osteoporosis had higher risk to be in high level risk group for the occurrence of major osteoporotic fracture (p=0.018) and hip fracture (p=0.023) compared to women with normal bone mass. Decreased age of women was associated with increased physical component score (p<0.001). Also, women with normal bone mass women with osteopenia, and women without comorbidity had higher physical component score (p<0.001 και p=0.005 respectively). Similar were the results about the mental component score.
Conclusions: Appropriate diagnosis and therapy of osteoporosis could contribute in a great way in the reduction of social and economic cost both for patients and health systems. | el_GR |
