Η διοίκηση ολικής ποιότητας στο ελληνικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης

Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής είναι η προσέγγιση της αντιμετώπισης του προβλήματος της βιωσιμότητας του ελληνικού συστήματος κοινωνικής ασφάλισης με βάση την ολιστική θεώρηση της φιλοσοφίας της Διοίκησης Ολικής Ποιότητας, για την αναζήτηση μακροπρόθεσμων λύσεων, υπό το πρίσμα της κοινωνικής αλληλεγγύης και με επίκεντρο τον άνθρωπο.
Μελετήθηκαν από βιβλιογραφικές και αρθρογραφικές πηγές οι κυριότεροι παράγοντες που απειλούν τα δημόσια κοινωνικοασφαλιστικά συστήματα στα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και το πώς αυτοί διαμορφώνουν το σύγχρονο οικονομικοκοινωνικό περιβάλλον, στο οποίο δραστηριοποιούνται οι άνθρωποι.
Από τη βιβλιογραφική έρευνα αναδεικνύεται η ανάγκη θέσπισης κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής για την αντιμετώπιση του φαινομένου της γήρανσης του πληθυσμού, που πλήττει όλα τα κράτη-μέλη και θέτει σε αμφισβήτηση την αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης, στην οποία στηρίζεται η δημόσια κοινωνική ασφάλιση.
Προτείνεται η ανάπτυξη της δημόσιας ασφάλισης ως μοχλός ανάπτυξης της οικονομίας, με τη θέσπιση κατάλληλων πολιτικών ενίσχυσης της απασχόλησης, του κινήτρου παραμονής στην εργασία και της στήριξης της οικογένειας και της τεκνοποίησης.
Ειδικά για το ελληνικό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης, προτείνεται η επικείμενη μεταρρύθμισή του, η οποία περιλαμβάνει ενοποίηση φορέων και θέσπιση κοινών κανόνων ασφάλισης για όλους τους ασφαλισμένους, να βασιστεί στη φιλοσοφία συνεχούς βελτίωσης της Διοίκησης Ολικής Ποιότητας για τη διαμόρφωση του νέου συστήματος, που θα βασίζεται στην κοινωνική αλληλεγγύη, θα παρέχει ποιοτικές υπηρεσίες στον πολίτη και θα λειτουργεί αποδοτικά, ως αναπόσπαστο κομμάτι της οικονομίας της χώρας.