Διερεύνηση της επιθυμίας και αναγκαιότητας για συνεχιζόμενη εκπαίδευση νοσηλευτικού προσωπικού δημόσιων μονάδων υγείας της 6ης υγειονομικής περιφέρειας. Η περίπτωση των νοσοκομείων της Πάτρας

Abstract

Εισαγωγή: Η Συνεχιζόμενη Νοσηλευτική Εκπαίδευση αφορά στη Συνεχιζόμενη και Διά Βίου Μάθηση και δηλώνει την προσπάθεια που καταβάλλουν οι διάφοροι φορείς αλλά και οι ίδιοι οι Επαγγελματίες Υγείας για απόκτηση νέων γνώσεων, σύμφωνα με τα επιστημονικά επιτεύγματα, την εξέλιξη της τεχνολογίας και την κοινωνία της Υγείας. Η Συνεχιζόμενη Νοσηλευτική Εκπαίδευση οδηγεί στη συνεχή ανάπτυξη των δεξιοτήτων ικανοτήτων των εμπλεκόμενων με τη δυνατότητα απόκτησης πιστοποιημένων προσόντων που διασφαλίζουν την επάρκειά τους στο χώρο της Υγείας, και οδηγούν τις υπηρεσίες υγείας προς εκμετάλλευση αυτών των προσόντων των ανθρώπινων πόρων που διαθέτουν για αποτελεσματικότερη παροχή υπηρεσιών υγείας. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής διατριβής ήταν η μελέτη της Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης των Επαγγελματιών Υγείας που εργάζονται στα Νοσοκομεία του νομού Αχαΐας και συγκεκριμένα στα Δημόσια Νοσοκομεία της Πάτρας και η διερεύνηση της συσχέτισής της με κοινωνικο-δημογραφικούς και επαγγελματικούς παράγοντες όπως η ηλικία, το εκπαιδευτικό επίπεδο, η οικογενειακή και επαγγελματική κατάσταση, τα έτη προϋπηρεσίας και η οικονομική ύφεση. Υλικό-Μέθοδος: Στη συγκεκριμένη μεταπτυχιακή διατριβή συμμετείχαν 253 Επαγγελματίες Υγείας Πανεπιστημιακής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης οι οποίοι εργάζονταν σε δημόσια Νοσοκομεία της Πάτρας. Οι Λειτουργοί Υγείας εργάζονταν στο Γενικό Νοσοκομείο Πατρών, στο Περιφερειακό Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ρίου, στο Γενικό Νοσοκομείο Παίδων Καραμανδάνειο και στο Γενικό Νοσοκομείο Νοσημάτων Θώρακος της 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας. Ως εργαλείο μέτρησης της Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης των νοσηλευτών χρησιμοποιήθηκε ερωτηματολόγιο το οποίο αποτελούνταν από τέσσερις ενότητες-άξονες. Οι ενότητες αυτές αποτελούνταν από ερωτήσεις που αφορούσαν τη Συνεχιζόμενη Νοσηλευτική Εκπαίδευση, τη Συνεχιζόμενη Εκπαίδευση και το χώρο εργασίας, την εκπαίδευση Επαγγελματιών Υγείας ως Κόστος ή Επένδυση για τον Οργανισμό και κοινωνικο-δημογραφικά επαγγελματικά και επιμορφωτικά χαρακτηριστικά των νοσηλευτών. Αποτελέσματα: Από τις κλίμακες της Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης που μετρήθηκαν υψηλότερα ποσοστά καταγράφηκαν στις απόψεις περί υποχρεωτικής Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης, στην ύπαρξη επιθυμίας και ανάγκης για επιμόρφωση, στη διαδικτυακή μάθηση, 12 στην αναγκαιότητα εμπλουτισμού επαγγελματικών γνώσεων, στην προσωπική πρωτοβουλία και χρηματοδότηση για επιμόρφωση, στην αναγκαιότητα ύπαρξης κινήτρων παρακολούθησης εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Από τις απαντήσεις του δείγματος αναδείχθηκε ότι η Συνεχιζόμενη Εκπαίδευση είναι επένδυση για την υπηρεσία και ότι το κέρδος που αποκομίζει η υπηρεσία είναι η ποιότητα στην παροχή υπηρεσιών υγείας, από αναβαθμισμένους ανθρώπινους πόρους περιορίζοντας το κόστος για τις υπηρεσίες υγείας. Επίσης η Συνεχιζόμενη Εκπαίδευση σχετίζεται με κοινωνικο-δημογραφικούς και επαγγελματικούς παράγοντες όπως η ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο, τα έτη προϋπηρεσίας και το επαγγελματικό προφίλ που επηρεάζουν αρνητικά ή θετικά την επιθυμία των Επαγγελματιών Υγείας για Συνεχιζόμενη Νοσηλευτική Εκπαίδευση. Συμπεράσματα: Οι Επαγγελματίες Υγείας οφείλουν να ανανεώνουν τις γνώσεις τους και να αναπτύσσουν τις δεξιότητές τους σε ένα σύστημα υγείας που συνεχώς μεταβάλλεται και γίνεται πολυπλοκότερο και απαιτητικότερο. Το δείγμα προσδιόρισε τόσο την επιθυμία και ανάγκη για Συνεχιζόμενη Εκπαίδευση όσο και την επένδυση στους ανθρώπινους πόρους με συνεχή επιμόρφωση για προσωπική και επαγγελματική εξέλιξη, αλλά και τα προβλήματα που αφορούν στην ιεραρχική τους εξέλιξη που προέρχονται τόσο από την έλλειψη προσωπικού όσο και από την απουσία αξιολόγησης.