Εμφάνιση απλής εγγραφής

dc.contributor.advisorΡαφτόπουλος, Βασίλειος
dc.contributor.authorΓλούφτση, Ελένη
dc.contributor.otherGlouftsi, Eleni
dc.coverage.spatialΚύπροςel_GR
dc.date.accessioned2015-07-28
dc.date.accessioned2015-07-28T11:41:20Z
dc.date.available2015-07-28T11:41:20Z
dc.date.copyright2015-06
dc.date.issued2015-07-28
dc.identifier.otherΔΜΥ/2015/00293el_GR
dc.identifier.urihttp://hdl.handle.net/11128/1982
dc.descriptionΠεριέχει βιβλιογραφικές παραπομπές.el_GR
dc.description.abstractΕισαγωγή: Η ασφάλεια του επαγγελματικού περιβάλλοντος αποτελεί δείκτη ποιότητας της εργασίας, ο οποίος αποκτά πρόσθετη σημασία στις δομές ψυχικής υγείας όπου οι εργαζόμενοι εκτίθενται σε υψηλότερο κίνδυνο εξαιτίας περιστατικών επιθετικής συμπεριφοράς των πασχόντων. Σκοπός: Η διερεύνηση της σχέσης των περιστατικών βίας των πασχόντων με τη στάση του προσωπικού υγείας προς το κλίμα ασφάλειας στο χώρο εργασίας τους. Δείγμα και Μεθοδολογία: Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 361 επαγγελματίες ψυχικής υγείας διαφόρων ειδικοτήτων από 28 δημόσιες δομές Ψυχικής Υγείας που κλήθηκαν να απαντήσουν στο ανώνυμο και αυτοσυμπληρούμενο «Ερωτηματολόγιο των Στάσεων για την Ασφάλεια»- SAQ (Ελληνική έκδοση) και το ερωτηματολόγιο του ΠΟΥ «Workplace Violence in the Health Sector», κατά το μέρος που αφορούσε τη σωματική και λεκτική βία. Αποτελέσματα: Επιστράφηκαν διακόσια ογδόντα εννιά πλήρως συμπληρωμένα ερωτηματολόγια, εκ των οποίων ήταν έγκυρα τα 280 (ποσοστό ανταπόκρισης 77,7%). Στην πλειοψηφία τους οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας ήταν γυναίκες ηλικίας 40-50 ετών. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου 12μήνου, 51,8% του προσωπικού είχε εμπειρία λεκτικής κακοποίησης και σε ποσοστό 11,7% ήταν θύμα σωματικής επίθεσης από ασθενή. Οι πεποιθήσεις του προσωπικού για το κλίμα ασφάλειας και τη βία διέφεραν ανά φύλο κι επαγγελματική ιδιότητα (χ2=17,245, p=0,016), ενώ σχετίστηκαν στατιστικά σημαντικά με το περιβάλλον εργασίας τους (p=<0,001) και το άγχος (p=0,001), ωστόσο δε σχετίστηκαν ούτε με την ηλικία ούτε με την επαγγελματική τους εμπειρία. Υπήρξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές ως προς τις στάσεις ασφάλειας του προσωπικού ανάμεσα σε όσους ήταν θύματα βίας (p=<0,01) ή μάρτυρες (p=0,03), σε σύγκριση με το προσωπικό που δεν είχε παρόμοιες εμπειρίες, σε όλους τους παράγοντες του SAQ και πρωτίστως στους παράγοντες των συνθηκών εργασίας (θύματα: 59,18 μη θύματα: 66,84 p=<0,001), του κλίματος ασφάλειας (θύματα: 77,74 μη θύματα: 83,49 p=0,003) και της ομαδικής συνεργασίας (θύματα: 71,67 μη θύματα:75,66 p=0,008). Συμπεράσματα: Τα κρούσματα βίας κατά του προσωπικού επηρέασαν την στάση προς την ασφάλεια τόσο των άμεσων όσο και των έμμεσων θυμάτων της (μάρτυρες), θέτοντας σημαντικά ζητήματα ποιότητας της εργασίας στις δομές ψυχικής υγείας και κυρίως στα ενδονοσοκομεικά περιβάλλοντα όπου οι εργαζόμενοι είναι πιο εκτεθειμένοι στην επιθετικότητα των ασθενών.el_GR
dc.format.extent144 σ. πιν., 30 εκel_GR
dc.languagegrel_GR
dc.language.isogrel_GR
dc.rightsinfo:eu-repo/semantics/closedAccessel_GR
dc.subjectΕργασιακή βίαel_GR
dc.subjectWorkplace violenceel_GR
dc.subjectΚλίμα ασφάλειας -- Εργαζόμενο προσωπικόel_GR
dc.subjectSafety climate -- Working staffel_GR
dc.titleΔιερεύνηση της επίδρασης των περιστατικών βίας κατά του προσωπικού στο κλιμα ασφάλειας μιας δομής ψυχικής υγείαςel_GR
dc.typeΜεταπτυχιακή Διατριβήel_GR
dc.description.translatedabstractBackground: A safe work environment is an indicator of the work quality. This indicator gains additional importance in mental health facilities, where staff may be exposed to higher risk due to incidents of the aggressive behavior of the patients. Aim : Exploring the relationship between incidents of violence suffers with the attitude of mental health professionals to the safety climate in their workplace. Sample and Methods: The participants were 361 mental health professionals of various specialties, who came from 28 public mental health settings, were asked to respond to the anonymous and self-completed “Safety Attitudes Questionnaire” – SAQ (Greek version) and to WHO’s questionnaire “Workplace Violence in the Health Sector” at the part which was referring to physical violence and verbal abuse. Results: Two hundred eighty-nine fully completed questionnaires were returned, of which 280 were valid (response rate 77.7%). The majority of mental health professionals were women aged 40-50 years old. During the last 12 months, 51.8% of the staff had had verbal abuse experiences and 11.7% had been victims of physical assault from patients. Staff’s opinions about safety and violence varied by sex and professional status (x2 =17.245, p=0.016) and were statistically correlated with their work environment (p = <0.001) and anxiety (p = 0.001), however they were not correlated either with their age or their professional experience. Statistically, there were significant differences in mental health professionals’ attitudes about safety among those who had been victims of violent acts (p= <0.01) or witnesses (p=0.03), in comparison with the staff who had no similar experiences. Those differences were found in all SAQ factors and primarily in the factors concerning working conditions (victims: 59,18 not victims: 66,84 p= <0,001), safety climate (victims: 77,74 not victims:83,49 p=0.003) and teamwork (victims: 71,67 not victims: 75,66 p=0.008). Conclusions: Violent instances against staff members, affected the attitude of both direct and indirect victims (witnesses) towards safety climate, posing significant issues regarding the quality of working life in mental health facilities and especially in inpatient settings where workers are more exposed to patients’ aggression.el_GR
dc.format.typepdfel_GR


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής