Δημιουργώντας ένα εξαιρετικό εργασιακό περιβάλλον στο δημόσιο σε περίοδο οικονομικής κρίσης

Στις μέρες μας, όπου η εύρεση εργασίας αποτελεί «ιδεατό στόχο», το «εξαιρετικό» εργασιακό περιβάλλον φαντάζει περιττή πολυτέλεια. Ωστόσο, αν αναλογισθεί κανείς τα οφέλη που αποκομίζει ένας φορέας επενδύοντας στη δημιουργία ενός καλού εργασιακού περιβάλλοντος, μάλλον το ζήτημα δείχνει να είναι σημαντικότερο από όσο κανείς μπορεί να φανταστεί.
Έπειτα από επίπονη αναζήτηση σε διεθνή βιβλιογραφία/επιστημονική αρθρογραφία, φάνηκε ότι δεν υπάρχει συγκεκριμένος ορισμός για το «εξαιρετικό εργασιακό περιβάλλον», ούτε μία μόνο μυστική συνταγή. Κάθε φορέας επινοεί τη δική του σύνθεση για να δημιουργήσει το δικό του εξαιρετικό εργασιακό περιβάλλον. Παραταύτα όλες οι έρευνες συγκλίνουν στο γεγονός ότι ένα εργασιακό περιβάλλον για να κριθεί εξαιρετικό πρέπει αφενός να ικανοποιεί τον εργαζόμενο, αφετέρου να τον παρακινεί προκειμένου αυτός να σημειώνει υψηλές αποδόσεις. Ένα εργασιακό περιβάλλον πρέπει να «δημιουργεί» και να «διατηρεί» ευτυχισμένους εργαζομένους, όπως άλλωστε υποστηρίζει πρόσφατη έρευνα με τίτλο “The Happiness Advantage” (Shawn 2011).

Στο πλαίσιο των ανωτέρω, μέσω της παρούσας διατριβής α)προσδιορίζονται βάσει θεωριών/ερευνών χαρακτηριστικά ενός εξαιρετικού εργασιακού περιβάλλοντος β) σκιαγραφείται το υπάρχον εργασιακό περιβάλλον του δημοσίου μέσω πρωτογενούς έρευνας σε δείγμα 180 εργαζομένων σε ΟΤΑ Β’ βαθμού γ)εξετάζεται η σημαντικότητα βασικών παραγόντων παρακίνησης για το συγκεκριμένο δείγμα δ) συνταιριάζονται οι διαπιστώσεις θεωρητικής/ερευνητικής αναζήτησης και σχεδιάζεται ένα προτεινόμενο πρακτικό μοντέλο δημιουργίας εξαιρετικού εργασιακού περιβάλλοντος σε περίοδο οικονομικής κρίσης, το οποίο δύναται να λειτουργήσει ως υπόστρωμα ορθών πρακτικών και καινοτομίας, έμπνευσης και δημιουργίας, εργασιακής δέσμευσης και υψηλής εργασιακής απόδοσης.

Αν και τα αποτελέσματα της κάθε μεμονωμένης μελέτης, ιδίως όταν το δείγμα είναι μικρό, πρέπει να αντιμετωπίζονται με προσοχή, παραταύτα από τα αποτελέσματα κάθε έρευνας καταδεικνύονται τάσεις και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.

Τα αποτελέσματα της παρούσας καταδεικνύουν ότι το εξεταζόμενο δείγμα είναι δυσαρεστημένο από τις περισσότερες επιμέρους διαστάσεις του εργασιακού περιβάλλοντος, ενώ η σχέση με «Προϊστάμενο» και «συναδέλφους» φαίνεται να βρίσκεται σε σχετικά καλό επίπεδο. Επιπλέον εξαιρετική αποδεικνύεται η επίδραση ενδογενών και εξωγενών παρακινητικών παραγόντων στην απόδοση των εργαζομένων, με τους τελευταίους να αξιολογούνται ως σημαντικότεροι.

Δεν υπάρχουν μυστικές συνταγές. Χρειάζεται θέληση, αναστοχασμός και προσπάθεια για αλλαγή.