Εργασιακή ικανοποίηση και παρακίνηση

Εισαγωγή: Οι ανάγκες του ατόμου, η επιθυμία των επιχειρήσεων να κερδίσουν ένα ορισμένο μερίδιο της αγοράς, καθώς και οι σημερινές κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες έχουν οδηγήσει τη στροφή του ενδιαφέροντος των επιχειρήσεων στο ανθρώπινο δυναμικό. Καταβάλλονται προσπάθειες υπό το πρίσμα της υποκίνησης και της επίτευξης ικανοποίησης των εργαζομένων για αύξηση των επιδόσεων και αποτελεσματικότερων αποδόσεων των ατόμων στην εκτέλεση του έργου τους.
Σκοπός: Σκοπό της παρούσας μελέτης αποτέλεσε η θεωρητική εξέταση των μεταβλητών που άπτονται αυτών των δύο εννοιών, η καταγραφή των απόψεων εργαζομένων σε επιχειρήσεις της Κυπριακής Δημοκρατία, καθώς και η σύγκριση των μεθόδων υποκίνησης και της επίτευξης ικανοποίησης μεταξύ των δημόσιων και ιδιωτικών οργανισμών της Κύπρου.
Μεθοδολογία: Για την επίτευξη των παραπάνω πραγματοποιήθηκε αναζήτηση σε πηγές της παγκόσμιας βιβλιογραφίας και σχεδιάστηκε μια συγχρονική μελέτη. Δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 99 εργαζόμενοι σε δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας. Για τη συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκαν τα εργαλεία Job Satisfaction Survey, Job Descriptive Index, Minnesota Satisfaction Questionnaire & Κλίμακα Αντιλαμβανόμενου Άγχους ενώ για τη βαθμολόγηση του χρησιμοποιήθηκε η 5βάθμια κλίμακα Likert. Για τη στατιστική ανάλυση χρησιμοποιήθηκε το πρόγραμμα SPSS.
Αποτελέσματα: Παρά την έλλειψη υποκίνησης των εργαζομένων ο βαθμός συνολικής ικανοποίησης τους είναι υψηλός, όπως επίσης και οι επιμέρους συνθήκες που μετρούν την ικανοποίηση. Η ύπαρξη εργασιακού άγχους είναι πιθανή αλλά δεν δύναται να υποστηριχθεί κάτι ανάλογο με ασφάλεια. Η ηλικία το φύλο και το επίπεδο μόρφωσης επηρεάζουν τόσο την ικανοποίηση τους όσο και τις μεθόδους υποκίνησης που τους ικανοποιούν. Γενικότερα η ικανοποίηση των εργαζομένων εξαρτάται από κάθε μεταβλητή υποκίνησης εκτός των εκπαιδευτικών προγραμμάτων που εκπονεί η επιχείρηση και η συμμετοχή τους στη λήψη των αποφάσεων. Οι εργαζόμενοι στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα είναι ιδιαίτερα ικανοποιημένοι από την εργασία τους παρότι ο εργασιακός φορέας δεν συνδέεται στατιστικώς με την επίτευξη ικανοποίησης (p=0,221).
Συμπεράσματα: Συμπερασματικά μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι η υποκίνηση των εργαζομένων και η επίτευξη ικανοποίησης είναι δύο πολυσύνθετες και δαιδαλώδης διαδικασίες, οι οποίες πρέπει να τύχουν ιδιαίτερης προσοχής από κάθε επιχείρηση. Η ισόνομη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, η εκπλήρωση των ανθρώπινων αναγκών και η εφαρμογή της διαδικασίας της αξιολόγησης των εργαζομένων δύναται να έχουν καταλυτικό ρόλο στις δύο αυτές διεργασίες.