Έρευνα για την αποτύπωση και μελέτη των αιτιών, της συχνότητας της αντιμετώπισης των μυοσκελετικών διαταραχών που σχετίζονται με την εργασία ως αποτέλεσμα της άσκησης του επαγγέλματος απο φυσικοθεραπευτές

Abstract

Σκοπός: Nα εξετάσει τα αναφερόμενα αίτια και τη συχνότητα εμφάνισης των ΜΣΔ/ΣΕ ως αποτέλεσμα άσκησης του επαγγέλματος της φυσικοθεραπείας στην Κύπρο, να προσδιορίσει τις συνέπειες αυτών και να καταγράψει τους τρόπους ελέγχου που υιοθετούνται από τους ίδιους τους φυσικοθεραπευτές.

Δείγμα και Μεθοδολογία: Ο τύπος της έρευνας που χρησιμοποιήθηκε είναι η περιγραφική ποσοτική και τον πληθυσμό μελέτης αποτέλεσαν 500 φυσικοθεραπευτές (Φ/Θ), μέλη του Παγκύπριου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών. Η συμμετοχή ήταν εθελοντική και ο χρόνος συλλογής των δεδομένων είχε διάρκεια 7 εβδομάδων. Η συλλογή έγινε με τη χρήση ερωτηματολόγιου πνευματικής ιδιοκτησίας του Αμερικανικού Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών (ΑPTA). Ακολούθησε μετάφραση στην ελληνική γλώσσα με τη μέθοδο διπλής αντίστροφης μετάφρασης, πολιτισμική προσαρμογή και τροποποίηση του πρωτότυπου ερωτηματολόγιου. Από τα 500 ερωτηματολόγια απαντήθηκαν/επιστράφηκαν τα 375 δίνοντας συνολικό ποσοστό απόκρισης 75%. Η στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με τη χρήση του στατιστικού προγράμματος IBM SPSS Statistics (version 20).

Αποτελέσματα: Ο επιπολασμός των ΜΣΔ/ΣΕ κατά τη διάρκεια ζωής που αφορούν στην άσκηση του επαγγέλματος των Φ/Θ στην Κύπρο, ανήλθε στο 80.82%. Σε αντίθεση με τα χρόνια εργασίας που συσχετίστηκαν με την παρουσία ΜΣΔ/ΣΕ (p=0.04), το φύλο και η ηλικία δεν συσχετίστηκαν με την παρουσία αυτών των καταστάσεων (p=0.412 και p=1.56 αντίστοιχα). Ιδιαίτερα επιβαρυντικοί παράγοντες πρόκλησης αναφέρονται η άρση φορτίου (52%), η κάμψη/στροφή κορμού (48.7%) και η μεταφορά ασθενή (44.7%). Η περιοχή του σώματος που αναφέρθηκε οτι επηρεάστηκε πιο συχνά ήταν η περιοχή του αυχένα με ποσοστό 60.5% και ακολουθούσαν οι περιοχές της κάτω πλάτης (οσφύ-ιερό) με ποσοστό 55.6% και της άνω πλάτης με ποσοστό 39.5%. Η κάμψη /στροφή κορμού συσχετίστηκε με την περιοχή της κάτω πλάτης (p=0.001) όπως και η εκτέλεση επαναλαμβανόμενων δραστηριοτήτων συσχετίστηκε με την περιοχή του καρπού/άκρας χειρός (p=0.001). O χώρος που αναφέρθηκε πιο συχνά ότι είχαν συμβεί οι ΜΣΔ/ΣΕ ήταν τα ιδιωτικά θεραπευτήρια (42.7%). Ένα υψηλό ποσοστό (61.6%) των Φ/Θ, ανέφερε ότι η κλινική πρακτική επιδεινώνει τα μυοσκελετικά τους συμπτώματα, ενώ 38.64% ανέφερε απουσία από την εργασία. Περισσότεροι από οκτώ στους δέκα Φ/Θ εφάρμοσαν αυτοθεραπεία ως θεραπευτική προσέγγιση, ενώ ως στρατηγική ελέγχου των ΜΣΔ/ΣΕ, αναφέρθηκε από το 76.9% η αλλαγή στις εργασιακές του συνήθειες. Από αυτές οι πιο συχνά αναφερόμενες ήταν η αποφυγή άρσης φορτίου (63.7%), η συχνή αλλαγή θέσης εργασίας (58.4%) και η βελτιωμένη βιομηχανική σώματος/καλύτερη εργονομία (52.2%). Ένα μικρό ποσοστό των Φ/Θ (5.6%) περιόρισε τον χρόνο θεραπείας του ασθενή και εξίσου το ίδιο ποσοστό (5.6%) ανέφερε ότι σκέφτεται να αλλάξει εργασία.

Συμπεράσματα: Η στατιστική ανάλυση έδειξε ότι παρά το γεγονός ότι οι Φ/Θ είναι γνώστες της αξιολόγησης και θεραπείας των ΜΣΔ, είναι ευάλωτοι σε αυτές, λόγω της εκτέλεσης υψηλής έντασης δραστηριοτήτων στην εργασία τους. Οι ΜΣΔ/ΣΕ είναι συνυφασμένες με το επάγγελμα των Φ/Θ και αντανακλούν την ανάγκη για περαιτέρω διερεύνηση του θέματος και εις βάθος ανάλυση προς εξεύρεση εφικτών λύσεων περιορισμού ή ακόμη και πρόληψης τους. Κρίνεται αναγκαία η χρήση προγραμμάτων μείωσης του φόρτου εργασίας, συστηματική παρακολούθηση της υγείας των εργαζόμενων Φ/Θ και έγκαιρη παρέμβαση. Χρειάζεται να υπάρξουν συντονισμένες παρεμβάσεις και λήψη αποφάσεων σε ατομικό, εργασιακό και πολιτειακό επίπεδο.