Διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού και κυπριακός δημόσιος τομέας: Ζητήματα παρακίνησης εργαζομένων

Abstract

Η παρούσα διατριβή μελετά το φαινόμενο της παρακίνησης του ανθρώπινου δυναμικού του κυπριακού δημόσιου τομέα. Στόχος, αφού διερευνήσει τα θέματα παρακίνησης στη διεθνή βιβλιογραφία για κατανόηση του θεωρητικού υπόβαθρου, να καταδείξει, μέσω της έρευνας, τις αδυναμίες και τα προβλήματα που υπάρχουν στο πεδίο για να καταστεί δυνατό να ληφθούν μέτρα για βελτίωση της απόδοσης, της παραγωγικότητας και του ηθικού. Η μέθοδος της έρευνας που ακολουθήθηκε ήταν πρωτογενής, ποσοτική έρευνα με χρήση δομημένου ερωτηματολογίου που συντάχθηκε για σκοπούς της παρούσης από την ερευνήτρια. Η έρευνα εστίασε σε δύο βασικές ενότητες. Η πρώτη, αφορούσε θέματα διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού στη δημόσια υπηρεσία και αναζητούσε να πληροφορηθεί εάν το ανθρώπινο δυναμικό είναι ικανοποιημένο από τις βασικές συνιστώσες της, δηλαδή σύστημα προσλήψεων, σύστημα προαγωγών, αξιολόγηση, τεχνολογική υποστήριξη, θέματα εκπαίδευσης και επιμόρφωσης. Η δεύτερη, αφορούσε ζητήματα παρακίνησης εργαζομένων, με διερεύνηση παραγόντων που αφορούσαν στις αμοιβές (χρηματικές και μη), τις σχέσεις με συναδέλφους, την αξιοποίηση των ικανοτήτων και δεξιοτήτων και τις ευκαιρίες που παρέχονται για ανάπτυξη νέων δεξιοτήτων, τις σχέσεις με τον προϊστάμενο, που αγγίζουν θέματα ηγεσίας και παρακίνησης. Η δεύτερη αυτή ενότητα καταλήγει με την ερώτηση: «Tί με παρακινεί να αποδώσω καλύτερα;». Εδώ θίγονται οκτώ συγκεκριμένα επιμέρους ερωτήματα /δηλώσεις που αφορούν θέματα βελτίωσης της απόδοσης του εργαζόμενου όπως και διερεύνηση εάν τα κίνητρα που παρέχονται γι’ αυτό το σκοπό είναι τα κατάλληλα και συνεπώς προωθούν στη βελτίωση της απόδοσης. Τέλος, υποβάλλεται ένα ανοικτό ερώτημα (ποιοτική έρευνα) που δίνει στους ερωτώμενους την ευκαιρία να καταγράψουν τις δικές του απόψεις, εισηγήσεις και σχόλια. Τα αποτελέσματα της έρευνας καταδεικνύουν ότι οι ερωτώμενοι δεν είναι ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι με τις βασικές συνιστώσες της Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού όπως καταγράφονται και εφαρμόζονται στη δημόσια υπηρεσία. Σε ότι αφορά την παρακίνηση τους για καλύτερες επιδόσεις, θεωρούν ότι οι ευκαιρίες για ανάπτυξη νέων δεξιοτήτων και γνώσεων και η συμμετοχή τους στη λήψη αποφάσεων, όπως και ένα καλύτερο σύστημα αξιολόγησης, είναι αρκετά ισχυροί παράγοντες παρακίνησης. Σημαντικό συμπέρασμα επίσης της έρευνας είναι ότι οι ερωτώμενοι δίνουν αξία στα μη χρηματικά κίνητρα, ενδεχομένως, λαμβάνοντας υπόψη ότι στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία μια αύξηση μισθών ή κάποια άλλη χρηματικής φύσεως αμοιβή δεν είναι εφικτή.