Αξιολόγηση ποιότητας ζωής σε ασθενείς με επιληψία

Abstract

Εισαγωγή Η επιληψία είναι μια νευρολογική διαταραχή, που οδηγεί στην περιστασιακή εμφάνιση επιληπτικών κρίσεων, με σημαντική επιβάρυνση της ποιότητας ζωής των ασθενών, των οικείων τους και του συστήματος υγείας. Τα άτομα με επιληψία εξακολουθούν δυστυχώς και στις μέρες μας να αντιμετωπίζουν σοβαρούς περιορισμούς σε οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα. Σκοπός Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να διερευνηθεί η ποιότητα ζωής επιληπτικών ασθενών στην Ελλάδα, να γίνει εκτίμηση διάφορων παραμέτρων (όπως δημογραφικά χαρακτηριστικά, συννοσηρότητα) που πιθανώς να συσχετίζονται ανεξάρτητα με την ποιότητα ζωής και να πραγματοποιηθεί συγκριτική ανάλυση με αντίστοιχες μελέτες του εξωτερικού. Μεθοδολογία Για την παρούσα έρευνα χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο QOLIE-31, το οποίο συμπληρώθηκε από 45 ασθενείς με επιληψία όλων των ηλικιών, από το σύνολο των 100 ασθενών οι οποίοι προσήλθαν στα εξωτερικά ιατρεία επιληψίας ενός Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου στο χρονικό διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουνίου 2013. Η συσχέτιση των μεταβλητών που καταγράφηκαν με την ποιότητα ζωής διενεργήθηκε με μονο- και πολύ-παραγοντικά μοντέλα γραμμικής παλινδρόμησης και με τη σταθερά αλληλεξάρτησης κατά Pearson (r). Χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πρόγραμμα SPSS 18.0. Αποτελέσματα Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν τα 44,5 έτη. Η διάμεση διάρκεια νόσου ήταν τα 6 έτη (2-13) και ο συχνότερος τύπος επιληψίας ήταν η εστιακή με δευτεροπαθή γενίκευση( 40,0%). Η μέση τιμή της συνολικής ποιότητας ζωής στο δυγκεκριμένο πληθυσμό ήταν 64,5±25,5. Θετική συσχέτιση (ως ανεξάρτητες μεταβλητές) καταγράφηκε ανάμεσα στην συχνότητα των επιληπτικών κρίσεων, την ηλικία, τη συννοσηρότητα και την ποιότητας ζωής. Δε βρέθηκε στατιτικά σημαντική συσχέτιση της διάρκειας της νόσου και του τύπου της επιληψίας και της ποιότητας ζωής.

Συμπεράσματα Η βελτιστοποίηση της ποιότητας ζωής σε ασθενείς με επιληψία απαιτεί μια προσέγγιση που εκτείνεται πέρα από έλεγχο των επιληπτικών κρίσεων, ώστε τα άτομα αυτά να μπορούν να ζουν μια φυσιολογική ζωή χωρίς περιορισμούς που να προέρχονται από την ασθένεια.