Η υποκίνηση του διοικητικού προσωπικού σε έναν οργανισμό σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Περίπτωση Γ.Ν.Ε. Θριασίου

Η υποκίνηση του ανθρώπινου δυναμικού σε κάθε εργασιακό χώρο αποτελεί βασικό ζήτημα για τα ανώτερα διοικητικά στελέχη, αφού συνδέεται με την αύξηση της αποδοτικότητας. Η σπουδαιότητα της υποκίνησης έγκειται στο γεγονός ότι συμβάλλει στην ενεργοποίηση των δυνατοτήτων και ικανοτήτων των εργαζομένων με στόχο την αύξηση της αποδοτικότητας και της παραγωγικότητάς τους έτσι ώστε να δημιουργούνται ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα στον οργανισμό.
Σε μία εποχή με συνεχείς και επαναλαμβανόμενες αλλαγές σε όλους τους τομείς, αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης που βιώνουμε στην Ελλάδα, υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για υποκίνηση αφού σε ένα ασταθές οικονομικό περιβάλλον φαίνεται ότι η μόνη λύση είναι η έμφαση στο ανθρώπινο δυναμικό. Οι θέσεις των εργαζομένων ακόμη και του δημόσιου τομέα είναι επισφαλείς με αποτέλεσμα πολλές φορές να μειώνεται η παραγωγικότητα και η αποτελεσματικότητα τους. Έτσι, ο κάθε οργανισμός καλείται να εντοπίσει τα κίνητρα που είναι σε θέση να υποκινήσουν και να παρακινήσουν τους εργαζομένους για να μεγιστοποιήσουν την απόδοσή τους.
Η παρούσα διατριβή έχει ως στόχο να μελετήσει το φαινόμενο της υποκίνησης και να εντοπίσει τους παράγοντες που υποκινούν τους εργαζόμενους κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης.
Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 72 διοικητικοί υπάλληλοι του Γενικού Νοσοκομείου Ελευσίνας «Θριάσιο» και πραγματοποιήθηκε τον Φεβρουάριο του 2013. Οι συμμετέχοντες απάντησαν σε ένα δομημένο ερωτηματολόγιο με ερωτήσεις κλειστού τύπου, που εξέταζε τους παράγοντες υποκίνησης και την επίδρασή τους στη συνολική ικανοποίηση των εργαζόμενων.
Από τα αποτελέσματα της εργασίας προκύπτει ότι ισχυρότερος παράγοντας υποκίνησης για το δείγμα αναδείχτηκε ο παράγοντας επιτεύγματα ενώ ακολουθούν η αμοιβή, οι συνάδελφοι και ασθενέστερος τα χαρακτηριστικά εργασίας, παρουσιάζοντας αρκετές στατιστικά σημαντικές συσχετίσεις με υποομάδες του δείγματος. Όσο αφορά την επαγγελματική ικανοποίηση του προσωπικού διαπιστώνουμε ότι κινείται σε μέτρια επίπεδα για το σύνολο του δείγματος.