Αξιολόγηση των αναγκών μάθησης για τη συνεχή εκπαίδευση των νοσηλευτών του Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού
Επιτομή
Tο πρώτο βήμα για το σχεδιασμό ενός προγράμματος συνεχούς νοσηλευτικής εκπαίδευσης, το οποίο να είναι οικονομικά αποδοτικό, να ικανοποιεί των ίδιους τους νοσηλευτές και ταυτόχρονα να οδηγεί στη βελτίωση της φροντίδας υγείας, είναι η αξιολόγηση των μαθησιακών αναγκών των επαγγελματιών. Ο κύριος στόχος της αξιολόγησης αναγκών μάθησης είναι η αξιόπιστη καταγραφή τους, έτσι ώστε τα εκπαιδευτικά προγράμματα να σχεδιαστούν αποτελεσματικά και να βοηθήσουν στη βελτίωση της νοσηλευτικής φροντίδας.
Σκοπός: Να διερευνηθούν οι μαθησιακές ανάγκες των νοσηλευτών του Γενικού Νοσοκομείου Λεμεσού για τη συνεχή εκπαίδευση.
Πληθυσμός μελέτης: 431 νοσηλευτές όλων των βαθμίδων και επιπέδων, που αποτελεί όλο το γενικό νοσηλευτικό προσωπικό που υπηρετούσε στο Γενικό Νοσοκομείο Λεμεσού τη στιγμή που διεξαγόταν η έρευνα.
Μεθοδολογία: Χρησιμοποιήθηκε πρωτότυπο, σταθμισμένο αυτοσυμπληρούμενο ερωτηματολόγιο μεταφρασμένο από τα Αγγλικά στα Ελληνικά. Επιστράφηκαν 256 ερωτηματολόγια. Ποσοστό ανταπόκρισης 59,4%.
Αποτελέσματα: Όλες οι δεξιότητες του ερωτηματολογίου θεωρήθηκαν είτε πολύ κρίσιμες για το νοσηλευτικό ρόλο με βαθμολογία μέσου όρου από 4 μέχρι πέντε, είτε σημαντικές με βαθμολογία από 3 μέχρι 3.9. Όλοι οι νοσηλευτές θεωρούν την επίδοση τους στις τριάντα δεξιότητες του ερωτηματολογίου καλή (μέσος όρος από 4.4 μέχρι 3), εκτός από δύο που αφορούν στην έρευνα που τις αξιολογούν μέτρια(μέσος όρος 2.9 και 2.8). Βρέθηκαν δεκατρείς ανάγκες που να χρήζουν εκπαιδευτικής κατάρτισης με τις περισσότερες απ’ αυτές να ανήκουν στον τομέα της έρευνας. Οι υπόλοιπές κατατάσσονται στις κατηγορίες της διοίκησης/οργάνωσης, επικοινωνίας/ομαδικής εργασίας και κλινικών δραστηριοτήτων. Οι περισσότεροι νοσηλευτές επιθυμούν να έχουν κατάρτιση στην καρδιολογική και εντατική νοσηλευτική.
Συμπεράσματα: Oι δεξιότητες επικοινωνίας και ομαδικής εργασίας θεωρούνται από τους νοσηλευτές οι σημαντικότερες πτυχές για το νοσηλευτικό ρόλο με την έρευνα και τον έλεγχο να είναι οι λιγότερο σημαντικές. Το γενικό συμπέρασμα της έρευνας για τις ανάγκες κατάρτισης συμφωνεί με την βιβλιογραφία ότι δεν υπάρχουν παγκόσμιες ανάγκες κατάρτισης. Αυτές ποικίλλουν και εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες. Οι περισσότερες ανάγκες κατάρτισης που εντοπιστήκαν αφορούν δεξιότητες έρευνας. Το εύρημα αυτό αποδεικνύει ότι οι νοσηλευτές της Κύπρου έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται τη συμβολή της έρευνας στην εξέλιξη της νοσηλευτικής επιστήμης. Η έρευνα δεν έδειξε να υπάρχουν σημαντικές διαφορές των αναγκών κατάρτισης με τα έτη προϋπηρεσίας των νοσηλευτών ή τα επαγγελματικά προσόντα, συνεπώς η παροχή ξεχωριστών εκπαιδευτικών προγραμμάτων συνεχούς εκπαίδευσης είναι περιττή.