Διοίκηση ανθρωπίνων πόρων στη δημόσια υπηρεσία της Κύπρου και πρακτικές που θα μπορούσαν να υιοθετηθούν απο άλλες χώρες της Ευρώπης

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία αναλύει τις λειτουργίες της διαχείρισης των ανθρωπίνων πόρων τόσο σε βιβλιογραφικό επίπεδο όσο και όπως εφαρμόζεται στην Δημόσια Υπηρεσία της Κύπρου. Μετά την εισαγωγή που γίνεται στο πρώτο κεφάλαιο, στο δεύτερο κεφάλαιο της εργασίας γίνεται αναφορά στην θεωρία και την ιστορική εξέλιξη της διοίκησης των ανθρωπίνων πόρων από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα. Το τρίτο κεφάλαιο στοχεύει να μελετήσει το θέμα της εκπαίδευσης και πως αυτή βοηθά στην αύξηση της παραγωγικότητας, στην ανάπτυξη ικανοτήτων και στη βελτίωση της ατομικής απόδοσης των εργαζομένων. Το τέταρτο κεφάλαιο στοχεύει να μελετήσει την αξιολόγηση των εργαζομένων, την σημασία και τις χρήσεις της, καθώς επίσης και τις μεθόδους αξιολόγησης αλλά και τα προβλήματα που προκύπτουν από αυτήν. Το πέμπτο κεφάλαιο στοχεύει να μελετήσει το φαινόμενο της παρακίνησης και ειδικότερα να εντοπίσει τους παράγοντες που παρακινούν τους εργαζόμενους. Γίνεται ανάλυση των θεωριών παρακίνησης για την κατανόηση του θεωρητικού υπόβαθρου καθώς επίσης μελετάται η περίπτωση της Δημόσιας Υπηρεσίας της Κύπρου για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Το έκτο κεφάλαιο στοχεύει να αναλύσει την μισθοδοσία των υπαλλήλων και ποια είναι η ισχύουσα κατάσταση στην Δημόσια Υπηρεσία της Κύπρου. Το έβδομο κεφάλαιο αφορά την μεθοδολογία της διατριβής. Η μέθοδος της έρευνας που ακολουθήθηκε είναι ποσοτική, πρωτογενής έρευνα με την χρήση δομημένου ερωτηματολογίου το οποίο συντάχθηκε από την ερευνήτρια και παρατίθεται στο Παράρτημα Β. Το ερωτηματολόγιο συμπληρώθηκε από 43 δημόσιους υπαλλήλους και διερευνά τις αντιλήψεις των υπαλλήλων για την εκπαίδευση που δέχονται, καθώς και για τα κίνητρα που τους παρέχονται στην εργασία τους. Επίσης παραθέτει τις απόψεις τους για το υφιστάμενο σύστημα αξιολόγησης και για την αντιμισθία που λαμβάνουν. Η έρευνα φανέρωσε ότι περίπου το 74% των ερωτηθέντων είναι αρκετά ικανοποιημένοι από το αντικείμενο της εργασίας τους. Περίπου 63% δεν είναι ικανοποιημένοι από τον τρόπο διοίκησης των ανωτέρων τους και σχεδόν όλοι οι ερωτηθέντες συνδέουν την αποτελεσματικότητα της εργασίας τους με συστηματικότερη επιμόρφωση. Το 77% των ερωτηθέντων θεωρούν ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν μέτριο επίπεδο γνώσεων και το 83% συμφωνούν με την άποψη ότι περαιτέρω εκπαίδευση θα αύξανε την παραγωγικότητά τους. Ακόμη, 77% θεωρούν ότι τα κίνητρα είναι σημαντικά για την παρακίνησή τους και το 88% πιστεύουν ότι η επιβράβευση αποτελεί σημαντική μορφή παρακίνησης. Το 74% πιστεύουν ότι το σύστημα αξιολόγησης είναι από λίγο έως καθόλου αξιοκρατικό και τέλος οι περισσότεροι πιστεύουν ότι μια αύξηση στον μισθό τους θα επηρέαζε θετικά την απόδοση στην εργασία τους. Στο τελευταίο κεφάλαιο εξάγονται τα συμπεράσματα της όλης διατριβής και παράλληλα προτείνονται ιδέες και πρακτικές για καλύτερη διαχείριση των ανθρώπινων πόρων της δημόσιας υπηρεσίας της Κύπρου.