Παρακίνηση εργαζομένων στο δημόσιο σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Προβλήματα και τεχνικές ενδυνάμωσης των δημοσίων υπαλλήλων

Abstract

Η παρακίνηση των εργαζομένων αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα θέματα ενδιαφέροντος των οργανισμών είτε αυτοί είναι δημόσιοι είτε ιδιωτικοί, κυρίως στις μέρες μας, υπό την απειλή της οικονομικής κρίσης. Το ενδιαφέρον αυτό εστιάζεται στην προσπάθεια κατανόησης της σημασίας των ανθρώπινων πόρων στον οργανισμό και κατ’ επέκταση στην ανάγκη για παροχή κινήτρων με σκοπό την μεγιστοποίηση της παραγωγικότητας και αποδοτικότητας των υπαλλήλων. Η παρούσας μεταπτυχιακή μελέτη στοχεύει να μελετήσει το φαινόμενο της παρακίνησης και ειδικότερα να εντοπίσει τους παράγοντες που παρακινούν τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα υπό τις παρούσες οικονομικές συνθήκες. Αρχικά, γίνεται ανάλυση της έννοιας παρακίνησης, των θεωριών παρακίνησης καθώς και της παρακίνησης στον δημόσιο τομέα για την κατανόηση του θεωρητικού υπόβαθρου, ενώ στην συνέχεια μελετάται η περίπτωση της Στατιστικής Υπηρεσίας για την εξαγωγή αποτελεσμάτων και συμπερασμάτων. Η μέθοδος της έρευνας που ακολουθήθηκε είναι ποσοτική, πρωτογενής έρευνα με την χρήση δομημένου ερωτηματολογίου το οποίο συντάχθηκε από την ερευνήτρια. Το ερωτηματολόγιο συμπληρώθηκε από 81 άτομα και διερευνά τις επιμέρους διαστάσεις της παρακίνησης και την επίδραση της στην συνολική ικανοποίηση των εργαζομένων, καθώς και την επίδραση των δημογραφικών παραγόντων, όπως φύλο, η ηλικία, το μορφωτικό επίπεδο σε κάθε μια από τις επιμέρους διαστάσεις της παρακίνησης. Η έρευνα φανέρωσε ότι οι υπάλληλοι του φορέα είναι αρκετά ικανοποιημένοι από την παρακίνηση που τους προσφέρει ο φορέας τους. Παρατηρήθηκε επίσης ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι υποκινούνται από έναν συνδυασμό εξωτερικών και εσωτερικών κινήτρων. Επίσης πιστεύουν ότι σε περίοδο οικονομικής κρίσης τα κίνητρα δεν χρειάζεται να είναι απαραιτήτως οικονομικά. Μέσα από την έρευνα διαπιστώθηκε ότι κίνητρα για αποδοτική εργασία αποτελούν: οι καλές διαπροσωπικές σχέσεις, το ευχάριστο περιβάλλον εργασίας, η αξιοκρατική αξιολόγησης, η ίση μεταχείριση, ο εμπλουτισμός εργασίας καθώς και η ηθική επιβράβευση. Επίσης, σημαντική επίδραση φαίνεται ότι παίζουν τα δημογραφικά χαρακτηριστικά και κυρίως το μορφωτικό επίπεδο.

Συμπερασματικά, έχοντας υπόψη τις τρέχουσες οικονομικές εξελίξεις και την μείωση των δημόσιων εξόδων, η λύση για τον δημόσιο τομέα, προκείμενου να ενισχύσει τη «δέσμευση» του δημόσιου υπάλληλου με τους στόχους του οργανισμού, είναι να στραφεί στην τόνωση και ενίσχυση των εσωτερικών, μη οικονομικών κινήτρων, με παράλληλη πρόσληψη εργαζομένων που κινητοποιούνται από αντίστοιχες εσωτερικές επιθυμίες.