Η διοίκηση ανθρώπινου δυναμικού και η επίδραση της στην εργασιακή ικανοποίηση

Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή πραγματεύεται το θέμα της εργασιακής ικανοποίησης και της επαγγελματικής δυσαρέσκειας στους σύγχρονους εργαζομένους οι οποίοι απασχολούνται σε πληθώρα οργανισμών και εξετάζει τους παράγοντες οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την ύπαρξη των καταστάσεων αυτών. Εν συνεχεία, εξετάζονται οι πρακτικές Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού (ΔΑΔ) οι οποίοι οδηγούν στην επίτευξη εργασιακής ικανοποίησης, αλλά και οι πρακτικές στις οποίες η ΔΑΔ ενδεχομένως υστερεί. Ακόμη, διερευνήθηκε η σχέση μεταξύ των ετών υπηρεσίας ενός εργαζομένου με τα επίπεδα εργασιακής ικανοποίησης.
Αρχικά, γίνεται αναφορά και επεξήγηση των όρων «εργασιακή ικανοποίηση» και «επαγγελματική δυσαρέσκεια», ενώ τονίζεται ο ρόλος της ΔΑΔ στην επίτευξη του αισθήματος ικανοποίησης στο εργασιακό περιβάλλον. Συνεπώς, πραγματοποιείται βιβλιογραφική ανασκόπηση με σκοπό την παρουσίαση των θεωριών που έχουν αναπτυχθεί αναφορικά με τους παράγοντες επίτευξης εργασιακής ικανοποίησης και τις πρακτικές Διοίκησης Ανθρωπίνου Δυναμικού οι οποίες επιδρούν θετικά στην δημιουργία αυτής. Για την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικών με τα ερευνητικά ερωτήματα πραγματοποιήθηκε πρωτογενής ποσοτική έρευνα, μέσω της σύνταξης και διανομής ερωτηματολογίων σε εργαζομένους οι οποίοι απασχολούνται σε διάφορους οργανισμούς παροχής υπηρεσιών.
Τα αποτελέσματα της έρευνας τονίζουν τη σημασία των πλείστων πρακτικών ΔΑΔ στην ικανοποίηση των εργαζομένων, καθώς πρακτικές όπως το ωράριο εργασίας, το περιβάλλον και οι συνθήκες εργασίας, ο μισθός και τα ωφελήματα και η καθοδήγηση των εργαζομένων από τους προϊσταμένους φαίνεται να έχουν καθοριστικό ρόλο στην ύπαρξη εργασιακής ικανοποίησης, ενώ αντιθέτως διαφαίνονται ορισμένες πρακτικές στις οποίες η ΔΑΔ υστερεί, όπως οι ευκαιρίες για δική τους συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων και η παροχή ευκαιριών. Διαπιστώνεται, επίσης, ότι παράγοντες όπως τα κατορθώματα στην εργασία, η αναγνώριση και οι δεξιότητες/ικανότητες συμβάλλουν σε αρκετά μεγάλο βαθμό στην ύπαρξη εργασιακής ικανοποίησης, ενώ μερικοί από τους κυριότερους παράγοντες οι οποίοι προκαλούν επαγγελματική δυσαρέσκεια φαίνεται να είναι οι πολιτικές του οργανισμού και η διοίκηση και οι ευκαιρίες για πρόοδο και ανάπτυξη στον οργανισμό. Η έρευνα δείχνει, επίσης, τη σχέση μεταξύ των ετών υπηρεσίας και της εργασιακής ικανοποίησης, αφού φαίνεται ότι η αύξηση των πρώτων οδηγεί στην μείωση των επιπέδων ικανοποίησης σε σχέση με τα πρώτα χρόνια απασχόλησης στον οργανισμό.