| dc.description.abstract | Η παρούσα μελέτη εξετάζει το CAPM στο Χρηματιστήριο Αξιών Αθηνών (ΧΑΑ) χρησιμοποιώντας το μοντέλο Black, Jensen και Scholes-BJS (1972) καθώς επίσης και το μοντέλο Fama και Macbeth (1973). Τα αποτελέσματα μας δείχνουν ότι υπάρχει γραμμική σχέση μεταξύ κινδύνου και αποδόσεων του χαρτοφυλακίου. Εντούτοις, εξετάζοντας τις βασικές υποθέσεις από τις χρονολογικές σειρές και τις διαστρωματικές παλινδρομήσεις, η μέση μη κανονική απόδοση θα πρέπει να είναι στατιστικά σημαντικά ίση με μηδέν και η υπόθεση ότι ο συντελεστής Βήτα θα πρέπει να είναι ίσος με την υπερβάλλουσα απόδοση της αγοράς, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι το παραδοσιακό πρότυπο του CAPM δεν επαληθεύεται για το χρονικό διάστημα, Φεβρουάριος 2009 - Δεκέμβριος 2012. Τα αποτελέσματα είναι αρκετά διαφορετικά κατά την δοκιμή των δύο παραγόντων του Μοντέλου Black. Συγκεκριμένα, η υπόθεση ότι η αναμενόμενη υπερβάλλουσα απόδοση θα πρέπει να είναι στατιστικά σημαντική ίση με μηδέν, με την οποία θα αποδειχθεί η συνέπεια με το παραδοσιακό μοντέλο CAPM, δεν επαληθεύεται για την εξεταζόμενη περίοδο. Επιπλέον χρησιμοποιώντας το μοντέλο Fama και Macbeth (1973) η λογική είναι, ότι αν οι διαφορές στις ημερήσιες αποδόσεις εξηγούνται από το συντελεστή βήτα τότε η μέση τιμή του συντελεστή της πρόσθετης μεταβλητής (δηλαδή η κλίση της παλινδρόμησης) δεν θα πρέπει να διαφέρει πολύ από το μηδέν. Εξετάζοντας τις δύο επιπλέον μεταβλητές, α) το τετράγωνο βήτα (προκειμένου να ελεγχθεί η γραμμική σχέση μεταξύ των αποδόσεων και του συντελεστή βήτα) και β) τη διακύμανση των καταλοίπων από τις παλινδρομήσεις των αποδόσεων των μετοχών με τις αποδόσεις της αγοράς (προκειμένου να ελέγξουμε ότι το βήτα της αγοράς αποτελεί το μοναδικό παράγοντα κινδύνου και ότι αυτός ο παράγοντας αρκεί για να ερμηνευτούν οι αναμενόμενες αποδόσεις). Καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι τελικά, η μελέτη αυτών των δύο μεταβλητών δεν απέδειξε κάποια επιπλέον επεξηγηματική δύναμη. | el_GR |
