Τάσεις και όψεις του νέου δημόσιου μάνατζμεντ στη δημόσια διοίκηση στην Ελλάδα. Πως αυτές έχουν εφαρμοσθεί και έχουν επηρεάσει την δημόσια διοίκηση την τελευταία 20ετία

Abstract

Οι μεταρρυθμίσεις στο Δημόσιο τομέα στην Ελλάδα αντανακλούν σε ένα βαθμό τις θεωρίες και τις πρακτικές που ακολούθησαν οι Αγγλοσαξονικές και οι Κεντρο-ευρωπαϊκές χώρες, από τις αρχές της Δεκαετίας του 1980 γνωστές ως Νέο Δημόσιο Μάνατζμεντ (ΝΔΜ). Η επίδραση αυτών, σπάνια ήταν ευδιάκριτη καθώς ο θεωρητικός προβληματισμός στη Χώρα μας, για το συγκεκριμένο θέμα ήταν ελλιπής και ανοργάνωτος και οι διακηρυγμένοι στόχοι ή οι πρακτικές εφαρμογής των εκάστοτε μεταρρυθμίσεων που εφαρμόσθηκαν υπέκυπταν συχνά σε σκοπιμότητες της πολιτικής συγκυρίας, όπως αυτές μεταφράζονταν από τις εκάστοτε Κυβερνήσεις σε σχέση με τις δεσμεύσεις που αναλάμβανε η Χώρα , ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε) η Διεθνών Οργανισμών. Ως ΝΔΜ υπονοούνται οι γενικότερες πολιτικές διακυβέρνησης που αναπτύχθηκαν από τη δεκαετία του 1980 και αποσκοπούσαν στον εκσυγχρονισμό των μορφών της κλασσικής (γραφειοκρατικής, ιεραρχικής) Δημόσιας Διοίκησης και στην επίτευξη περισσότερο αποτελεσματικού και αποδοτικού Δημόσιου Τομέα. Το ΝΔΜ στην αρχική του έκφραση ήταν προσανατολισμένο στην αποτελεσματικότητα και την ορθότερη διαχείριση των δημοσίων οικονομικών, εισάγοντας μορφές ανταγωνισμού στους οργανισμούς της ΔΔ, δίνοντας έμφαση στις αρχές της ηγεσίας και των οικονομικών αποτελεσμάτων, υποστηρίζοντας πελατοκεντρική αντίληψη στις παρεχόμενες υπηρεσίες και αντίστοιχα θεωρώντας τους πολίτες ως μετόχους (shareholders)-ιδιοκτήτες των Δημόσιων Αρχών. Ο βασικός πυρήνας των αντιλήψεων του ΝΔΜ ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 επαναπροσδιορίστηκε στην βάση της κοινωνίας των πολιτών, της ψηφιακής διακυβέρνησης και του ρόλου των Δημόσιων οργανισμών στην συν-δημιουργία με τους πολίτες Δημόσιας αξίας.