Η τηλεργασία κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19: Απόψεις στελεχών και υπαλλήλων στο Γερμανικό Δημόσιο Τομέα

Κατά τη διάρκεια των συνεχών ολικών ή μερικών Lockdown αλλά και στο σύνολο της διάρκειας της πανδημίας μέχρι και σήμερα άλλαξε ριζικά ο τρόπος και η μορφή του εργασιακού μοτίβου. Η κλασική και σε μεγαλύτερο ποσοστό «δια ζώσης» εργασία προσαρμόστηκε αναγκαία στις νέες και αναπάντεχες συνθήκες που επέφερε η πανδημία και υιοθέτησε σαν την καλύτερη λύση την επιβολή της τηλεργασίας.
Αρκετές μελέτες μέχρι σήμερα έχουν αναλύσει τις επιπτώσεις που είχε η αναγκαία επιβολή της τηλεργασίας στην επαγγελματική και προσωπική ζωή των εργαζομένων καθώς και τις επιπτώσεις που είχε αυτή στην βιωσιμότητα επιχειρήσεων και οργανισμών που αναγκάστηκαν να τη χρησιμοποιήσουν, σε περιορισμένο βαθμό όμως στο δημόσιο τομέα. Στην παρούσα μελέτη επιδιώκεται να καλυφθεί αυτό το κενό πραγματοποιώντας ποσοτική έρευνα (survey) με τη χρήση ερωτηματολογίου σε δημόσιο οργανισμό στη Γερμανία προκειμένου να γίνει κατανοητή η έκταση της χρήσης της τηλεργασίας, η ευκολία προσαρμογής σε αυτή, η επίδρασή της στη εργασιακή και οικογενειακή ζωή των τηλεργαζόμενων καθώς και οι λόγοι χρήσης της τηλεργασίας πριν την πανδημία του COVID-19 αλλά και η πρόθεση συνέχισής της.

Από την ανάλυση του δείγματος των 75 δημοσίων υπαλλήλων διαπιστώνεται ότι: Η επιβολή της τηλεργασίας κατά τη διάρκεια της πανδημίας είχε θετικά αποτελέσματα σε ότι αφορά τη μείωση της εξάπλωσης του κορονοϊού, την ομαλή συνέχεια και λειτουργία της υπηρεσίας, τη διατήρηση των θέσεων εργασίας καθώς και την εξάλειψη του κινδύνου ενδεχομένων απολύσεων. Στα αρνητικά αποτελέσματα μπορούμε να αναφέρουμε την έλλειψη τεχνολογικών γνώσεων και κατάλληλου τεχνολογικού εξοπλισμού, την απουσία της προσωπικής επαφής με συναδέρφους και ανωτέρους, καθώς επίσης και κάποιες επιπτώσεις στην ψυχική υγεία (στρες, άγχος) και την αποδοτικότητα των υπαλλήλων στην εργασία τους (μειωμένη παραγωγικότητα, έλλειψη συγκέντρωσης, αδυναμία ιεράρχησης προτεραιοτήτων, μειωμένη ομαδικότητα, έλλειψη επικοινωνίας).