Η εξέλιξη του αριθμού και του μέσου μεγέθους των επιχειρήσεων στον δευτερογενή τομέα στην Ελλάδα και τα λοιπά κράτη-μέλη της ΕΕ, 2008-17.

Ο δευτερογενής τομέας αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και τον κινητήριο μοχλό, ώστε να καταστεί ανταγωνιστική παγκοσμίως.
Στην παρούσα διατριβή εξετάζονται εμπειρικά και εκτιμώνται/απομονώνονται οικονομετρικά οι μακροχρόνιες τάσεις, οι μεσοχρόνιες αποκλίσεις και οι χωρικές διαφοροποιήσεις στην εξέλιξη του αριθμού καθώς και του μέσου μεγέθους των επιχειρήσεων στους κλάδους (α) της μεταποίησης, (β) των ορυχείων (λατομείων και μεταλλείων), (γ) της παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, φυσικού αερίου, ατμού, κλιματισμού, καθώς και (δ) της παροχής νερού, της επεξεργασίας λυμάτων και της διαχείρισης αποβλήτων, στα 28 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, από το 2008 ως το 2017.
Παρά την λειτουργία των 28 χωρών και των επιμέρους κλάδων υπό το ίδιο νομικό, ανταγωνιστικό, χρηματοδοτικό και εξαγωγικό πλαίσιο, τα ευρήματα αποκαλύπτουν μεγάλη ετερογένεια στις τάσεις και τις κομβικές στιγμές των σημαντικότερων αποκλίσεων. Επίσης δείχνουν ότι παρά την ιδιαιτέρως μακρά οικονομική ύφεση στην Ελλάδα, οι εξελίξεις σε κάθε έναν από τους ανωτέρω κλάδους έμοιαζαν με τις αντίστοιχες κλαδικές εξελίξεις σε άλλα κράτη-μέλη. Επιπλέον, δεν φαίνεται να υπήρξε η σχετικά δυσμενής ταυτόχρονη μείωση του αριθμού των δραστηριοποιουμένων επιχειρήσεων και του μέσου αριθμού των εργαζομένων σε αυτές, όπως συνέβη σε άλλα κράτη-μέλη.
Τέλος, στον βαθμό που κάποιοι συνδυασμοί είναι ελκυστικοί και άλλοι προς αποφυγήν, τα ευρήματα παρέχουν χρήσιμες αφετηρίες για περαιτέρω έρευνα των αιτιών (των περιστατικών πίσω από τις συγκεκριμένες εξελίξεις/διαφοροποιήσεις) και την άντληση χρήσιμων διδαγμάτων και παραδειγμάτων που θα ήταν σκόπιμο να τελούν σε γνώση των σχεδιαστών εθνικής ή/και περιφερειακής βιομηχανικής/κλαδικής αναπτυξιακής οικονομικής πολιτικής.