Ανάλυση του τουριστικού κλάδου ως παράγοντα ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας

Ο τουρισμός είναι συνυφασμένος με την Ελλάδα από τα αρχαία χρόνια, παρουσιάζοντας ιδιαίτερη άνθηση μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου έως και την δεκαετία του ’80. Το κλασσικό μοντέλο του μαζικού τουρισμού, που συνδέεται άμεσα με την ανεξέλεγκτη τουριστική ανάπτυξη, εξελίχθηκε και αναπτύχθηκε σε τέτοιο βαθμό, όπου τα τελευταία χρόνια γίνεται λόγος για τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει στο φυσικό περιβάλλον, στις τοπικές οικονομίες και κοινωνίες. Η αλλαγή του μοντέλου και η διαφοροποίηση του τουριστικού προϊόντος, σύμφωνα με τα πρότυπα των ειδικών και εναλλακτικών μορφών τουρισμού, μπορούν να αποτελέσουν παράγοντα ανάπτυξης, κυρίως οικονομικής. Η παρουσίαση και ανάλυση ειδικών και εναλλακτικών μορφών τουρισμού, αποτελούν ταυτόχρονα προτάσεις για διαφοροποίηση του τουριστικού προϊόντος. Ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία που η οικονομία της Ελλάδας βρίσκεται σε βαθιά ύφεση, ο τομέας του τουρισμού, μπορεί να αποτελέσει ουσιαστικά λύση για την ανάκαμψη της. Η ανάλυση και η αντιμετώπιση των αδυναμιών που προκύπτουν μέσα από τις πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και νομοθετικές δομές, μπορούν να ωθήσουν την οικονομία και να δημιουργήσουν νέες προοπτικές ανάπτυξης.
Στόχος της παρούσας διατριβής είναι η τεκμηρίωση για την σημαντικότητα του τομέα του τουρισμού ως παράγοντα ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Για το λόγο αυτό έγινε συλλογή δευτερογενών στατιστικών δεδομένων από, Τράπεζα της Ελλάδας, Ένωση Λιμένων Ελλάδος, Σύνδεσμο Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων, Ελληνική Στατιστική Αρχή, Ενιαίο Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης, Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού. Ακολουθεί η επεξεργασία τους και οι συγκέντρωση στοιχείων για τον εισερχόμενο τουρισμό και την κρουαζιέρα, για την συμβολή του τουρισμού στο ΑΕΠ, στο Ισοζύγιο πληρωμών και στην απασχόληση όπου καταδεικνύεται η σπουδαιότητα του φαινομένου του τουρισμού στην ελληνική οικονομία, αλλά και οι διάφορες μορφές της παθογένειας του, όπως η εποχικότητα.