Πολιτική Υγείας και Σχεδιασμός Υπηρεσιών Υγείας (ΕΛΛ) / Health Policy and Planning (in Greek)
http://hdl.handle.net/11128/1809
2024-03-19T04:34:20ZΣυστήματα υγείας στην εποχή των υγειονομικών κρίσεων και της αβεβαιότητας- μαθήματα από το παρελθόν και η ανάγκη για τη δημιουργία μιας νέας ανθεκτικής πραγματικότητας για τα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας
http://hdl.handle.net/11128/5320
Συστήματα υγείας στην εποχή των υγειονομικών κρίσεων και της αβεβαιότητας- μαθήματα από το παρελθόν και η ανάγκη για τη δημιουργία μιας νέας ανθεκτικής πραγματικότητας για τα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας
Πόντου, Ραφαέλλα
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της μελέτης είναι η αναφορά μαθήματων για τα συστήματα υγείας από τη διεθνή εμπειρία διαφόρων υγειονομικών κρίσεων στο παρελθόν (συμπεριλαμβανομένης και της υπό εξέλιξης πανδημίας), η διεξαγωγή συμπερασμάτων ως προς την εφαρμογή τους στο σχεδιασμό και λειτουργία των συστημάτων υγείας και, βάσει αυτών, ο καθορισμός των αναγκών για τη μεταρρύθμιση και δημιουργία μιας νέας ανθεκτικής πραγματικότητας για τα συστήματα υγείας στο μέλλον.
ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Για τη μελέτη αυτή πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική ανασκόπηση σε επιστημονικές βάσεις δεδομένων (PubMed, ScienceDirect, JSTOR), στο λογισμικό Mendeley, δημοσιεύσεις στις επίσημες ιστοσελίδες ευρωπαϊκών και διεθνών οργανισμών (του Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων, OECD, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο), διαδικτυακών περιοδικών (Journal for Sustainability, Journal of Health Policy and Management, Journal of the European Observatory of Health Systems and Policies, International Journal of Technology Assessment in Health) και γενικότερα στο διαδίκτυο μέσω συμβατικών εργαλείων αναζήτησης.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Το ξέσπασμα της πρόσφατης πανδημίας COVID-19 έφερε στην επιφάνεια αρκετές υποκείμενες αδυναμίες των ευρωπαϊκών συστημάτων υγείας. Σε αυτές τις αδυναμίες οφείλονταν εξ’ ολοκλήρου ή εν μέρει αρκετά από τα προβλήματα που προέκυψαν, όπως η διατάραξη της κανονικής λειτουργίας των συστημάτων και η μη έγκαιρη και ανεπαρκής αντιμετώπιση της πανδημίας. Το γεγονός ότι τα προβλήματα αυτά, όπως διαπιστώνεται, είναι κοινά ή παρόμοια με αυτά που κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν διάφορα συστήματα υγείας που βίωσαν υγειονομικές κρίσεις στο παρελθόν, υποδεικνύει ότι τα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας δεν εφάρμοσαν σε ικανοποιητικό βαθμό τα μαθήματα από προηγούμενες εμπειρίες (έστω και αν δεν είχαν επηρεαστεί άμεσα από αυτές). Συνεπακόλουθα, τα πλείστα ήταν απροετοίμαστα μπροστά στη νέα και μεγαλύτερη απειλή της πανδημίας. Οι υποκείμενες αυτές αδυναμίες των συστημάτων υγείας που έφεραν στην επιφάνεια οι υγειονομικές κρίσεις αφορούν στο ανθρώπινο δυναμικό (αριθμητικές ελλείψεις, ανεπαρκής κατανομή των επαγγελματιών υγείας στο σύστημα, ανεπαρκής κατάρτιση και ανεπαρκής ή/ και μη αποδοτικός συνδυασμός ικανοτήτων), στην ανεπαρκή ή/ και μη αποδοτική χρηματοδότηση, στις ελλείψεις σε φάρμακα και ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό (συμπεριλαμβανομένου και προστατευτικού εξοπλισμού), στην ανεπάρκεια σε κατάλληλες υποδομές σε υγειονομικές δομές, στην ανεπαρκή ή/ και προβληματική χρήση της τεχνολογίας και των πληροφοριακών συστημάτων υγείας. Το αποτέλεσμα ήταν η ανεπαρκής συλλογή δεδομένων και διαχείριση της πληροφορίας, ο προβληματικός συντονισμός και συνεργασία μεταξύ των εταίρων για αντιμετώπιση της εκάστοτε απειλής αλλά και αδυναμία στην προώθηση των συμφερόντων και πολιτικών αποφάσεων υπέρ της υγείας (και συγκεκριμένα της δημόσιας υγείας). Όλα αυτά υποδεικνύουν την ύπαρξη αδύναμης ηγεσίας και διακυβέρνησης. Ουσιαστικά, οι αδυναμίες αυτές σχετίζονται με τα δομικά στοιχεία ενός συστήματος υγείας. Τα λειτουργικά προβλήματα που προέκυψαν από αυτές, με τη σειρά τους δημιούργησαν ή/ και αύξησαν τα εμπόδια στην πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, αύξησαν τις σπατάλες στα συστήματα υγείας, καθώς και τις ανισότητες στην υγεία, οδηγώντας σε αναποτελεσματική και μη αποδοτική παροχή υπηρεσιών υγείας. Όλοι αυτοί οι παράγοντες απειλούν, εν τέλει, τη βιωσιμότητα των συστημάτων υγείας μακροχρόνια.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Τα μέτρα ενίσχυσης της ανθεκτικότητας των συστημάτων υγείας που λήφθηκαν στο παρελθόν φάνηκε να είναι ανεπαρκή και να επικεντρώνονται μόνο στα στάδια της απορρόφησης και προσαρμογής στις νέες συνθήκες, αγνοώντας σε μεγάλο βαθμό την ανάγκη για μεταρρύθμιση των συστημάτων υγείας, ως μέρος και της διαδικασίας για την προετοιμασία για την αντιμετώπιση μελλοντικών υγειονομικών κρίσεων. Επιπλέον, άλλα μέτρα που λήφθηκαν γενικά για την ενδυνάμωση των συστημάτων υγείας, με στόχο και την επίτευξη των μακροπρόθεσμων στόχων τους, ήταν επίσης ανεπαρκή και κατακερματισμένα και ως εκ τούτου μη αποτελεσματικά στον επιθυμητό βαθμό. Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι η περίπλοκη σχέσης αλληλεξάρτησης και αλληλεπίδρασης μεταξύ των δομικών στοιχείων ενός συστήματος υγείας αγνοήθηκε πλήρως ή εν μέρει σε προηγούμενες πολιτικές υγείας. Ως αποτέλεσμα παρατηρείται μια ασυνέχεια ή/ και ασυμβατότητα μεταξύ των πολιτικών αυτών. Δεδομένου του ότι προβλέπεται πως το ξέσπασμα υγειονομικών κρίσεων θα είναι όλο και συχνότερο στο μέλλον, αυξάνοντας έτσι ακόμη περισσότερο την αβεβαιότητα που χαρακτηρίζει τον τομέα της υγείας και ειδικά τη βιωσιμότητα των συστημάτων υγείας, η τρέχουσα πανδημία COVID-19 οφείλει να αντιμετωπιστεί ως ευκαιρία για τη μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών συστημάτων υγείας. Συγκεκριμένα, απαιτείται μεταρρύθμιση με στόχο την αύξηση της ευελιξίας και ανθεκτικότητάς στα ευρωπαϊκά συστήματα υγείας, καθώς και την επίτευξη των μακροπρόθεσμων στόχων της καθολικής κάλυψης, πρόσβασης σε υψηλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας, αποτελεσματικότητας, αποδοτικότητας και ισότητας, με παράλληλη διασφάλιση της βιωσιμότητάς τους. Για το σκοπό αυτό απαιτείται μια συστημική προσέγγιση, αφού όπως διαπιστώνεται η ενδυνάμωση και μεταρρύθμιση των δομικών στοιχείων μεμονωμένα συνδέεται με τον κίνδυνο να παραλειφθούν οι τρόποι με τους οποίους αυτά και οι εφαρμοζόμενες πολιτικές υγείας μπορούν να αλληλοεπιδράσουν και να επηρεάσουν τη λειτουργία ενός συστήματος. Συνδέεται ουσιαστικά με τον κίνδυνο υποβελτιστοποίησης των συστημάτων υγείας. Αυτό είναι ένα πολύ δύσκολο, περίπλοκο, δαπανηρό, επικίνδυνο και, τουλάχιστον αρχικά, ανατρεπτικό εγχείρημα. Παρόλα αυτά είναι ένα εγχείρημα αναγκαίο και εν τέλει αναπόφευκτο. Τέλος, ένα ιδανικό σενάριο θα ήταν η ενδυνάμωση και μεταρρύθμιση των συστημάτων υγείας να λαμβάνει υπόψη τον ευρύτερο ορισμό του συστήματος υγείας. Να περιλαμβάνει, δηλαδή και τη μεταρρύθμιση του κοινωνικού κράτους και φροντίδας, προκειμένου να αντιμετωπιστούν όλες οι πιθανές αιτίες που προκαλούν ανισότητες στην υγείας, οι οποίες μέχρι τώρα δρουν ως παράγοντες αποδυνάμωσης των συστημάτων υγείας.
Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές.
2022-05-01T00:00:00ZΣυσχέτιση μεταξύ των τιμών Ct και της συμπτωματολογίας ασθενών οι οποίοι έχουν προσβληθεί από τον κορωνοϊό SARS-CoV-2
http://hdl.handle.net/11128/5162
Συσχέτιση μεταξύ των τιμών Ct και της συμπτωματολογίας ασθενών οι οποίοι έχουν προσβληθεί από τον κορωνοϊό SARS-CoV-2
Μαλτέζου, Έλενα
Εδώ και δύο χρόνια περίπου η πανδημία COVID-19 ταλαιπωρεί την ανθρωπότητα με τα υγειονομικά συστήματα ανά τον κόσμο να επιβαρύνονται και να έρχονται αντιμέτωπα με πρωτοφανείς συνθήκες. Η μεγάλη μεταδοτικότητα του ιού, τα υψηλά ποσοστά θανάτου σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας με υποκείμενα νοσήματα σε συνδυασμό με την έλλειψη ειδικών αντιϊκών φαρμάκων και εμβολίων για την καταπολέμηση του, επέβαλαν τη λήψη δραστικών μέτρων κοινωνικής απομόνωσης και καθολικής απαγόρευσης κυκλοφορίας σε πολλές χώρες. Ένα από τα βασικά ερωτήματα που απασχόλησε την επιστημονική κοινότητα είναι κατά πόσο υπάρχει συσχέτιση μεταξύ του έμμεσου δείκτη για το ιϊκό φορτίο – Cycle threshold (Ct) - και του επιπέδου νοσηρότητας των ανθρώπων με θετικό δείγμα. Η τιμή Ct θα μπορούσε να βοηθήσει τους επαγγελματίες υγείας να αναγνωρίζουν ασθενείς με υψηλό κίνδυνο για σοβαρή νόσο από COVID-19 και επιπρόσθετα ο δείκτης αυτός θα μπορούσε να είναι ενδεικτικός του βαθμού νοσηρότητας. Συνεπώς τα άτομα με αυξημένο δείκτη Ct θα μπορούσαν να λαμβάνουν επιπλέον θεραπευτικές παρεμβάσεις με στόχο την αποτροπή σοβαρότερων επιπλοκών. Στην παρούσα μελέτη πραγματοποιήθηκε αναδρομική μελέτη στην οποία συμπεριελήφθησαν ασθενείς και προσωπικό (n = 434) του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας με θετικό δείγμα από το Φεβρουάριο (2021) μέχρι τον Ιούλιο (2021). Καταγράφηκαν δεδομένα όπως είναι το φύλο, η ηλικία, ο έμμεσος δείκτης (Ct) για το ιϊκό φορτίο, τα υποκείμενα νοσήματα, οι ημέρες νοσηλείας, η πιθανότητα νοσηλείας στις ΜΕΘ, η πιθανή διασωλήνωση, η έκβαση, η ομάδα αίματος, και ο Δείκτης Μάζας Σώματος. Τα αποτελέσματα αναδεικνύουν σαφή προτίμηση του ιού στο ανδρικό φύλο με τον μέσος όρο των ημερών νοσηλείας τους να κυμαίνεται στις 8. Οι περισσότεροι ασθενείς ανάρρωσαν χωρίς να είναι απαραίτητη η διασωλήνωση ή η περίθαλψη τους στις ΜΕΘ. Η μέση ηλικία των συμμετεχόντων ήταν 52 έτη και ο έμμεσος δείκτης (Ct) για το ιϊκό φορτίο ήταν αρκετά υψηλός. Οι περισσότεροι είχαν ως αρχικό σύμπτωμα την πνευμονία και ως υποκείμενο νόσημα την αρτηριακή πίεση. Από την έρευνα προέκυψε ότι καθώς αυξάνεται η ηλικία των συμμετεχόντων παρατηρείται αύξηση του έμμεσου δείκτη ιϊκού φορτίου. Παρόμοια συμπεράσματα έχουν εξαχθεί και για τους ασθενείς οι οποίοι νοσηλεύτηκαν στις ΜΕΘ με τον μέσο όρο όμως των ημερών νοσηλείας τους να κυμαίνεται στις 23 ημέρες. Οι περισσότεροι ασθενείς ήταν υπέρβαροι και είχαν μέση ηλικία 63 έτη.
Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές.
2022-01-01T00:00:00ZΕυρωπαϊκή Ενοποίηση, Οικονομική Κρίση και Προοπτικές του Κράτους Πρόνοιας
http://hdl.handle.net/11128/5161
Ευρωπαϊκή Ενοποίηση, Οικονομική Κρίση και Προοπτικές του Κράτους Πρόνοιας
Δάρα, Χριστίνα
Μια προσπάθεια ανάλυσης της έννοιας του κοινωνικού κράτους και των πολιτικών που απορρέουν από αυτό είναι συνήθως βασισμένη σε ιδεολογικές θεωρήσεις. Με αυτό εννοούμε ότι στο μείγμα πολιτικών επιχειρημάτων συναντούμε περισσότερη έμφαση στην ιδεολογία και λιγότερη στις εφαρμοσμένες πρακτικές και τα αποτελέσματά τους. Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή επιχειρεί κατά το δυνατόν να υπερβεί αυτό το χάσμα δίνοντας έμφαση στην εφαρμοσμένη πολιτική στον χώρο της υγείας και τις επιπτώσεις αυτής στο κοινωνικό σύνολο. Θα προσπαθήσουμε να αποδείξουμε ότι οι ιδεολογικές αναφορές προκύπτουν από την επιλογή της άσκησης συγκεκριμένης πολιτικής και όχι το αντίστροφο. Με βάση την παραπάνω ανάλυση θα παρουσιαστούν σενάρια για τις προοπτικές του κοινωνικού κράτους.
Σκοπός: O σκοπός αυτής της μεταπτυχιακής διατριβής είναι η παρουσίαση των προοπτικών της πολιτικής υγείας εντός της Ε.Ε. και των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης στα σχετικά πεδία. . Έμφαση θα δοθεί στην Ελλάδα ως περίπτωση μελέτης και τα ευρήματα θα συσχετιστούν με ομοειδείς εξελίξεις που αφορούν τα κράτη της Ε.Ε.
Μεθοδολογία: Η μεθοδολογία θα βασιστεί σε ένα συνδυασμό αναλυτικών εργαλείων. Η βιβλιογραφική έρευνα είναι το πρώτο εργαλείο που θα χρησιμοποιηθεί σαν αφετηρία για μια πιο κριτική προσέγγιση. Επιπρόσθετα, η ποιοτική ανάλυση θα χρησιμοποιηθεί προκειμένου να προμηθεύσει εμπειρικά δεδομένα για την στήριξη της υπόθεσής μας ή όχι.
Αποτελέσματα: Τα ευρήματα αυτής της μεταπτυχιακής διατριβής αποκαλύπτουν τη σταδιακή διάβρωση του κοινωνικού κράτους ειδικά στην Ελλάδα αλλά αυτό μπορεί να παρουσιαστεί ως η γενική τάση που αφορά όλα τα κράτη της Ε.Ε.
Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές.
2021-11-01T00:00:00ZΟι θεραπευτικές κοινότητες του κέντρου θεραπείας εξαρτημένων ατόμων: Μια επίκαιρη πρόταση με ανάγκες προσαρμογής στη νέα θεραπευτική, κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα
http://hdl.handle.net/11128/5160
Οι θεραπευτικές κοινότητες του κέντρου θεραπείας εξαρτημένων ατόμων: Μια επίκαιρη πρόταση με ανάγκες προσαρμογής στη νέα θεραπευτική, κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα
Παπαμακάριος, Γεώργιος
Η Θεραπευτική Κοινότητα αποτελεί τη κύρια θεραπευτική φάση στα πολυφασικά προγράμματα του ΚΕΘΕΑ και προσφέρει υπηρεσίες σε εξαρτημένους από διάφορες εξαρτησιογόνες ουσίες. Οι Θεραπευτικές Κοινότητες του ΚΕΘΕΑ έχουν περάσει διάφορα στάδια στην ιστορία του Οργανισμού και της απεξάρτησης στην Ελλάδα, απευθύνονται στις διαφορετικές ανάγκες των εξυπηρετούμενων, προσαρμόζοντας το πλαίσιό τους με βάση τις ανάγκες, την αποτελεσματικότητα, την επιτυχία, τις νέες τάσεις στην απεξάρτηση, αλλά και τα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα των εποχών.
Στόχος της διατριβής είναι να παρουσιάσει τη διαχρονική πρόταση της ψυχοκοινωνικής απεξάρτησης, όπως αυτή αποτυπώνεται στο πλαίσιο των Θεραπευτικών Κοινοτήτων του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων, λαμβάνοντας υπόψη τα νέα δεδομένα στον χώρο των εξαρτήσεων, δίνοντας έμφαση στην ραγδαία επιδείνωση των λεγόμενων νόμιμων εξαρτήσεων και στις αλλαγές στο προφίλ των εξαρτημένων από παράνομες ουσίες, αξιοποιώντας με τον πλέον αποδοτικό τρόπο τους διαθέσιμους ανθρώπινους, οικονομικούς και υλικοτεχνικούς πόρους.
Στα βασικά ερευνητικά ερωτήματα περιλαμβάνεται η διερεύνηση της δυνατότητας οι θεραπευτικές κοινότητες απεξάρτησης του ΚΕΘΕΑ να παρέχουν υπηρεσίες σε ένα φάσμα εξυπηρετούμενων με διαφορετικές ανάγκες, από νόμιμες και παράνομες εξαρτήσεις, με διαφοροποιημένο επίπεδο παρέμβασης. Ερευνάται στην ουσία η δυνατότητα μετατροπής των παραδοσιακών θεραπευτικών κοινοτήτων απεξάρτησης από παράνομες ουσίες, σε πολυδύναμες θεραπευτικές κοινότητες, οι οποίες θα παρέχουν υπηρεσίες σε εξαρτημένους από νόμιμες και παράνομες ουσίες, με ή χωρίς δυνατότητα διαμονής, εντατικής ή μη εντατικής παρακολούθησης. Επίσης, διερευνάται η αλλαγή αυτή με ποιον τρόπο θα αξιοποιεί καλύτερα τους διαθέσιμους ανθρώπινους και οικονομικούς πόρους, με πιθανές ενοποιήσεις μονάδων με στόχο μεγαλύτερες διεπιστημονικές ομάδες και αποδοτικότερη αξιοποίηση της κρατικής επιχορήγησης.
Τα βασικά ερωτήματα που αναλύονται στην συγκεκριμένη έρευνα είναι τα εξής:
o ποια είναι τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα των “κλειστών” και των “ανοικτών” θεραπευτικών κοινοτήτων από θεραπευτική άποψη, αλλά και από θέμα διαθέσιμων πόρων;
o ποια είναι τα πιθανά ζητήματα τα οποία θα αντιμετώπιζαν οι εξυπηρετούμενοι στην πιθανότητα εφαρμογής μίας ανάλογης πρότασης;
o ποιο το προσδοκώμενο όφελος για τον Οργανισμό, σε επίπεδο αποστολής και διαχείρισης πόρων;
o ποιοι είναι οι πιθανοί άξονες για την υλοποίηση μιας τέτοιας δράσης;
Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές.
2021-12-01T00:00:00Z