Επαγγελματική ικανοποίηση εργαζομένων σε διαγνωστικά/κλινικά εργαστήρια σε νοσοκομεία του ΕΣΥ

Τα τελευταία χρόνια δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη βελτίωση της ποιότητας, αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας των υπηρεσιών υγείας, που παρέχονται, από τα δημόσια νοσοκομεία. Τα συστήματα υγείας βασίζονται σε μεγάλο βαθμό στο συντελεστή της παραγωγικής διαδικασίας τον «άνθρωπο», επομένως επηρεάζονται άμεσα από τα συναισθήματα που ο ίδιος φέρει για την εργασία του. Ένα τμήμα του νοσοκομείου με σημαντική συμβολή στην λειτουργία και αποδοτικότητα του, είναι και τα κλινικά εργαστήρια με κύριους πρωταγωνιστές το παραϊατρικό εργαστηριακό προσωπικό από το οποίο στελεχώνονται.
Σκοπός της παρούσας ερευνητικής μελέτης αποτέλεσε η εκτίμηση της ικανοποίησης από την εργασία, του εργαστηριακού προσωπικού τεσσάρων νοσοκομείων του Ε.Σ.Υ, τα οποία αριθμούν άνω των 100 κλινών το κάθε ένα.
Ως δείγμα της έρευνας μας επιλέξιμοι ήταν όλοι οι εργαζόμενοι χημικοί, βιολόγοι, τεχνολόγοι και παρασκευαστές στα κλινικά εργαστήρια των τεσσάρων νοσοκομείων, με ελάχιστη υπηρεσία τον ένα χρόνο.
Εργαλείο της έρευνας μας αποτέλεσε σταθμισμένο, ανώνυμο, μη υποχρεωτικό ερωτηματολόγιο 64 μεταβλητών που μοιράστηκε κατά τον Μάιο- Ιούνιο του 2010, αφού νωρίτερα λήφθηκαν όλες οι απαραίτητες άδειες.
Η στατιστική ανάλυση του ερωτηματολογίου έγινε με το στατιστικό πακέτο ανάλυσης κοινωνικών επιστημών SPSS Ver.17.
Συγκεντρώθηκαν 220 συμπληρωμένα ερωτηματολόγια. Από την ανάλυση των ερωτηματολογίων παρατηρείται ότι η πλειοψηφία του δείγματος μας είναι γυναίκες (77%) έγγαμες, με το 35,8% του προσωπικού να έχει δύο παιδιά. Υπερτερεί το προσωπικό τεχνολογικής κατεύθυνσης ΤΕ (66%) και ακολουθεί αυτό της πανεπιστημιακής ΠΕ με (17%) και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ΔΕ με (15%). Σε ποσοστό 98% οι εργαζόμενοι έχουν κάποιο πτυχίο σε Η/Υ και ξένη γλώσσα με πρώτη την αγγλική (79%). Μόνο το 9% έχει μεταπτυχιακές σπουδές και μόλις το 3% έχει και διδακτορικό δίπλωμα.
Το εργαστηριακό προσωπικό ανεξαρτήτως επαγγελματικής κατεύθυνσης εκφράζει τη δυσαρέσκεια του για το επάγγελμα του, με την αρνητική του απάντηση στην ερώτηση αν θα ήθελε τα παιδιά του να ακολουθήσουν τα ίδιο με αυτόν/ή επάγγελμα. Τα βασικότερα προβλήματα που συντελούν στη δυσαρέσκεια από την εργασία είναι η ελλιπής στελέχωση και ο φόρτος εργασίας, οι χαμηλές χρηματικές αποδοχές, η μη εφαρμογή του καθηκοντολογίου, το πρόγραμμα εργασίας και ο αποκλεισμός από τη λήψη αποφάσεων. Ως προτάσεις για βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους προτείνουν ιεραρχικά την αύξηση των οικονομικών αποδοχών, αύξηση του εργαστηριακού προσωπικού, άσκηση δραστηριοτήτων συναφών με τη θέση εργασίας, ευρεία εφαρμογή της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης και τέλος βελτίωση της επικοινωνίας – συνεργασίας σε κάθε επίπεδο μέσα στον οργανισμό.