Μελέτη των εννοιών της οργανωσιακής δέσμευσης και της παρακίνησης στα πλαίσια της διοίκησης του ανθρώπινου δυναμικού και η σχέση τους με την αποδοτικότητα των επαγγελματιών υγείας. Περίπτωση ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ "ΔΡΟΜΟΚΑΪΤΕΙΟ"

Εισαγωγή: Η διοίκηση των ανθρωπίνων πόρων είναι ένα θέμα μείζονος σημασίας για τους υπευθύνους των ιδιωτικών και των δημοσίων οργανισμών. Ο ανθρώπινος παράγοντας, ο τρόπος δράσης του μέσα σε μια ομάδα, η οργάνωση και η διαχείριση του αποτελούν θεμέλιο λίθο για την εύρυθμη λειτουργία της επιχείρησης ή του οργανισμού στα πλαίσια του οποίου λειτουργεί ο εργαζόμενος. Η οργανωσιακή δέσμευση και η παρακίνηση είναι δύο έννοιες οι οποίες ωθούν σε δράση τους εργαζόμενους για την εκτέλεση των καθηκόντων τους και την επίτευξη των στόχων του οργανισμού για τον οποίο εργάζονται. Η οργανωσιακή δέσμευση αναφέρεται στον ψυχολογικό δεσμό μεταξύ εργαζόμενου και οργανισμού, δηλαδή στην επιθυμία του ατόμου να συνεχίσει να εργάζεται για τον οργανισμό. Διακρίνεται σε τρεις επιμέρους διαστάσεις, τη συναισθηματική δέσμευση, τη δέσμευση λόγω συνέχειας και την κανονιστική δέσμευση, οι οποίες συνδέονται με την επιθυμία την ανάγκη, την υποχρέωση του ατόμου να παραμείνει στον οργανισμό για τον οποίο εργάζεται. Η παρακίνηση αναφέρεται στην διαδικασία ενεργοποίησης των εργαζομένων με σκοπό την επίτευξη των στόχων του οργανισμού για τον οποίο εργάζονται. Χωρίζεται σε εσωτερική και εξωτερική παρακίνηση, οι εσωτερικοί παράγοντες παρακίνησης πηγάζουν από το ίδιο το άτομο ενώ οι εξωτερικοί παράγοντες προέρχονται πέρα από αυτόν.
Σκοπός: Η παρούσα μελέτη έχει σκοπό τη διερεύνηση του βαθμού οργανωσιακής δέσμευσης και των επιμέρους διαστάσεων της των εργαζομένων του Ψ.Ν.Α «ΔΡΟΜΟΚΑΙΤΕΙΟ» καθώς και των παραγόντων που τους παρακινούν σε αποδοτικότερη εργασία.
Mέθοδος: Η έρευνα διεξήχθη το χρονικό διάστημα Ιανουαρίου-Φεβρουαρίου 2014.Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 111 εργαζόμενοι και η συλλογή των δεδομένων πραγματοποιήθηκε με την Κλίμακα Οργανωσιακής Δέσμευσης και Επιθυμητών Παραγόντων Παρακίνησης 4.0 (ΚΟΔΕΠΑΠ 4.0) σε συνδυασμό με ένα ερωτηματολόγιο δημογραφικών χαρακτηριστικών. Η στατιστική ανάλυση έγινε με τη χρήση του στατιστικού προγράμματος SPSS 22 και χρησιμοποιήθηκαν η ανάλυση διασποράς (ANOVA) και το κριτήριο t-test.
Αποτελέσματα: Η έρευνα παρουσίασε μια υψηλή συνολικού βαθμού οργανωσιακή δέσμευση (4,46) των εργαζομένων με τη συναισθηματική δέσμευση να είναι η υψηλότερη (4,86) και η κανονιστική δέσμευση η χαμηλότερη (4,06).Όσον αφορά την παρακίνηση η έρευνα έδειξε ότι οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου παρακινούνται σε στατιστικά μεγαλύτερο βαθμό από τους εξωτερικούς παράγοντες παρακίνησης.
Συμπεράσματα: Ο χαμηλός βαθμός κανονιστικής δέσμευσης πιθανόν να έχει αρνητική συνέπεια στην αποδοτικότητα των εργαζομένων, όμως από την άλλη η υψηλού βαθμού συναισθηματική δέσμευση και η τάση των εργαζομένων να παρακινούνται περισσότερο με μη χρηματικά κίνητρα δείχνει ότι η διοίκηση του ανθρώπινου δυναμικού δεν είναι απαραίτητα συνδεδεμένη με επιπλέον οικονομικό κόστος. Τα αποτελέσματα της έρευνας μπορούν να αξιοποιηθούν από την ηγεσία-διοίκηση του νοσοκομείου για περεταίρω διοικητικές δράσεις.