Η γέννηση νέων τεχνολογιών, οι αξιοσημείωτες αλλαγές σε κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο και η επιθυμία για αέναη εκπαίδευση-επιμόρφωση από όλο και περισσότερους ανθρώπους δημιούργησαν μία νέα ανάγκη-πραγματικότητα: την Εκπαίδευση από Απόσταση. Αυτός ο νέος τύπος εκπαίδευσης συνδυάστηκε με την έκρηξη της χρήσης του διαδικτύου και αρχικά αποτέλεσε έναν εναλλακτικό τρόπο εκπαίδευσης ενηλίκων. Από τις αρχές του αιώνα μας μέχρι και σήμερα αναπτύχθηκε πληθώρα λογισμικών και διαδικτυακών περιβαλλόντων μάθησης (πλατφόρμες), που δύνανται να στηρίξουν τους δύο διαφορετικούς τύπους εξ’ αποστάσεως εκπαίδευσης που καταγράφονται: το Σύγχρονο και τον Ασύγχρονο. Η μελέτη αυτή επιχειρεί να διερευνήσει και να καταγράψει τις δομικές διαφορές ανάμεσα στους δύο σημερινούς πυλώνες της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης: της συμβατικής και της εξ’ αποστάσεως. Παράλληλα εστιάζει στους κύριους παράγοντες που καθιστούν την εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση τη λύση στα προβλήματα που γεννώνται από το συμβατικό τρόπο. Τέλος, επισημαίνονται η πρόοδος που καταγράφει η εξ’ αποστάσεως εκπαίδευση ανά ήπειρο και οι διαφορές που εμφανίζονται με την ελληνική/κυπριακή εκπαιδευτική πραγματικότητα.

Η οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα τα τελευταία χρόνια, είχε σαν αποτέλεσμα την μεγάλη αύξηση των ποσοστών ανεργίας. Η ανεργία έφτασε στο 26,8% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού της χώρας (Οκτώβριος 2012) και βέβαια δεν άφησε αλώβητους τους απόφοιτους της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, των οποίων τα ποσοστά ανεργίας αυξήθηκαν. Βασικό λοιπόν ερευνητικό ερώτημα είναι το κατά πόσο η εκπαίδευση που αυτά παρέχουν σχετίζεται με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας, θωρακίζοντας κατά κάποιο τρόπο τους απόφοιτους από τις συνέπειες της κρίσης. Προκειμένου να διερευνηθεί η επαγγελματική αποκατάσταση των αποφοίτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης επιλέχτηκε να γίνει μελέτη περίπτωσης των αποφοίτων του Πανεπιστημίου Πειραιά. Το δείγμα που επεξεργαστήκαμε αποτελείτο από 1279 απόφοιτους του Πανεπιστημίου, που είναι απόφοιτοι από 8 διαφορετικά τμήματα της σχολής. Βασικό ερευνητικό ερώτημα ήταν αν οι απόφοιτοι είναι κατάλληλα καταρτισμένοι για να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας και αν το πτυχίο αποτελεί εφόδιο για την επαγγελματική τους αποκατάσταση. Μέσα από τη επεξεργασία των ερωτηματολογίων που συγκέντρωσε το γραφείο διασύνδεσης του Πανεπιστημίου προέκυψε ότι οι απόφοιτοι των τμημάτων του Πανεπιστημίου Πειραιά δηλώνουν ικανοποιημένοι από τα προγράμματα σπουδών και γενικά την εκπαιδευτική διαδικασία. Τα ποσοστά ανεργίας των αποφοίτων της σχολής είναι αρκετά χαμηλότερα σε σχέση με τα ποσοστά ανεργίας του γενικού πληθυσμού. Τα ποσοστά ανεργίας του γενικού πληθυσμού είναι 18,6% ενώ των αποφοίτων της σχολής, σύμφωνα με την έρευνα είναι 8,29%. Τα ποσοστά των ανέργων πτυχιούχων ηλικίας 25-34 ετών σύμφωνα με έρευνα της ΑΔΙΠ αγγίζουν το 28% (ΑΔΙΠ, 2018). Συγκρίνοντας λοιπόν με αυτό το ποσοστό, παρατηρούμε ότι το Πανεπιστήμιο Πειραιά με ποσοστό ανεργίας 8,29% αποτελεί πρότυπο. Άρα, με τα κατάλληλα προγράμματα σπουδών και επενδύοντας σε τομείς με μεγάλη ζήτηση μπορούν να περιορισθούν αισθητά τα ποσοστά ανεργίας των αποφοίτων της τριτοβάθμιας. Με την εφαρμογή των κατάλληλων στρατηγικών στις δομές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μπορεί να αντιμετωπιστεί η ανεργία και να περιοριστεί η φυγή των νέων επιστημόνων στο εξωτερικό. Άλλωστε, οι νέοι επιστήμονες είναι απαραίτητοι για την ανάκαμψη της χώρας και την επαναφορά της στην κανονικότητα.